Af en toe heb ik er genoeg van…
En dan loopt die pen helemaal leeg
Verstand neemt z’n dagje vrijaf.
Emoties krijgen uitzonderlijk wat vrijheid
Geschreven in vlees en bloed, gecensureerd
Gevoelens verwerken, je verstoppen in papier
Maar net als mijn rijmwoorden…,
zullen ook deze nooit op bestemming geraken
Gelukkig blijft hoop steeds in de buurt
Gisteren ligt ondertussen al heel ver weg
Af en toe heb ik er genoeg van…
Een minder goeie dag, stress,
’t gezaag van 2 opgroeiende kinderen
Dat rot gevoel van binnen,.. als fruitvliegen
tandenknarsend, tot het lekkers is verwerkt
Niemand luistert. Alles kleurt donkerzwart
Iedereen met zichzelf bezig, recht vooruit.
Overal mensen, geen ziel te bespeuren.
Het leven gaat veel te snel voorbij
Morgen wordt het vast en zeker beter.
Af en toe heb ik er genoeg van…
Op het werk, nog geen schouderklop gekregen
Geen lief woord, weinig appreciatie, ongewaardeerd
Stress kruipt elke dag geluidloos uit het tapijt
Vergaderingen, compromissen opgesoupeerd
Wel regelmatig bonus, medaille na 25 jaar,
dat is niet waarnaar een menselijk hart verlangt.
dat is niet waar je naar uitkijkt na 27 j. trouwe dienst.
Bij de begrafenis komt men uitleggen hoe goed je was
maar daar heeft niemand wat aan …
Af en toe heb ik er genoeg van…
die besparingen, die ondergedoken taksen
die politieke spelletjes, heen en weer getrap
Nooit compromissen van de partij
De staat maakt kleine mensen kapot
Drama’s, kranten vol, sensatie gegarandeerd
De belastingbetaler in de goot, uitgemolken
Beloftes, die nooit het daglicht zien.
Niets dan kortsluitingen, onweer in de lucht
Gedonder onophoudelijk, boven ons.
Af en toe heb ik er genoeg van…
Die regeltjes, wetten, ontelbaar geworden
Weggecijferd, elke dag opnieuw
Boetes, straffen, ‘t wetboek is vergiftigd
Gaat de staat ons leven blijven bepalen?
Alles ondermijnd, onzichtbare veel leed
We kunnen niet meer terug
door dat verbodsteken tegen de gevel.
Welke nieuwe wet wordt vandaag gestemd?
Nooit meer genieten van wat we droomden
Af en toe heb ik er genoeg van…
Natuur verzuipt in ’t vuil, gele watertranen
Afval, die mooie planeet kapot gemaakt
Egoïsme trekt diepe littekens door de straat
We bouwen maar op, hoger en verder
Groen vergaat, alles wordt bruin en grijs
Het klimaat warmt op, al die uitlaatgassen
Zon verdwijnt, haar tranen verdampen
Ons zuiveringssysteem verdwijnt zienderogen
We maken samen de wereld kapot.
Af en toe heb ik er genoeg van…
Om achter de schermen te leven.
Een marionet, bewegen op verzoek
In de schaduw van het geld
Macht heeft de touwtjes in handen
Elke firma wil ongetwijfeld z’n cijfers halen
De buitenwereld bewijzen,
hoe goed ze wel bezig zijn.
Maar wie ik ben, …
en waarvoor ik sta, is niet belangrijk in dat verhaal
In de toekomst wil ik mensen rondom mij,
die me niet overbodig vinden
die van me houden zoals ik ben
die me appreciëren voor de dingen die ik doe
die dat schouderklopje geven
een goed gesprek voeren
eerlijkheid hoog in het vaandel dragen
die oog hebben voor de kleine dingen
mensen waarvoor ik iets kan betekenen
… waarmee ik m’n dromen kan delen