Troosteloos zand, een onvruchtbare vlakte in ’t wild
Wegen omgetoverd door de wind, landschap vertilt
Eindeloze woestijnvlakte, geen druppel regen gevallen
Extreme droogte, alsmaar meer gronden versmallen
Een vijfde aarde, korstig, versteend, onhoudbaar warm
Nomaden op weg naar de toekomst, uitgeput en arm
Troosteloze mensen, gekapte bossen, alles leeg gevreten
Woeste Sahel, tot de laatste wortel kapot gebeten
In de oase kunnen zorgen tijdelijk verdampen
Nieuwe hallucinaties die tegen de hitte kampen
Terwijl palmen beschermen, genieten van schaduw en rust
In het water badend, overleven staat op welbewust
Geen blik op oneindig, de hardwerkende zon
Een stuk paradijs in de hel, een plek die overwon
Eigentijds en onherbergzaam, kruispunt van extremen
Nauwelijks denkbaar die onleefbare ecosystemen