Droevige wereld, hoogtijd om ons herpakken
Ruimte verkleint, alles is in elkaar aan ’t zakken
IJslagen smelten, geen vaste grond meer, noch hoop
Elke dag sterven onschuldigen, we zijn op de loop
Eigenwijs zoekend, schaamte bestaat niet meer
Nog weinig vriendelijkheid, haat gaat te keer.
Torenhoog bouwen, groen wordt zwart gemaakt
Woningen rijzen, oude panden gekraakt
In het nieuws, niets dan angstige blikken,
Norse moessons, de vijand afschrikken
Totale chaos en zelfmoord, een dagelijkse kost
In de schaduw raken conflicten niet opgelost
Graftombes volzet, veel wachtenden in de rij
Ziektes, oorlog, macht en tranen vieren hoogtij
En toch is er altijd dat beetje hoop gebleven
Samen naar een betere toekomst streven