Verslaving amuseert zich met ons geestelijk gezang
Intern verstand wordt vernield, onzinnig eigenbelang
Jammerend blijven die grijze cellen maar doorpraten
Fervente bezigheden worden moeilijk achtergelaten
Eens komt het besef dat men niet meer verder wil
Nerveus, rondkijkend zonder geruis, zonder gegil 
Treiterende stem zit heel diep verstopt in dat hoofd
Wees sterk en streng als ze te mooie dingen beloofd
In het kleinste hoekje schuilt herval en tirannie
Nauwgezette stappen kosten heel wat energie
Toch kan men vechten tegen ondeugend genot
Ineens ontdek je de sleutel, van dat verroeste slot
Ga ervoor, pak hem aan, geef de moed nooit op
Elke welwillende sterveling geraakt ooit uit de slop
Een verslaving is wreed, het doodt stilaan de geest
Nietszeggend, viert het dagelijks eigenzinnig feest.