Tientallen paden verdwijnen diep in het bos
Wegen vol bezaaide mogelijkheden, laat verleden los
Elke vierkante meter, dapper gevuld met boeiend leven
Eigenzinnige schaduwen, zonovergoten en aangedreven
Ervaring prikt z’n lichtinval dwars door het bladerdak
Nergens zo’n uitgeruste vlakte van ontspanning en gemak
Takjes kraken, stokoude veranderingen breken door
Wandelen in eigen wijsheid, zoeken naar ’t juiste spoor
Impulsief stappen zetten, genieten van het woud
Niemandsland verkennen, geur van levend hout
Torenhoog, onvervalste verse lucht voor de longen
Idealen van de toekomst, te weinig doorgedrongen
Groen is de ruggengraat van ons bestaan
Zuiver en ontastbaar, ver van de mensheid vandaan
Evenwicht te lang verstoord, laat ons het leven herpakken
Vele kleintjes maken groot, we moeten knopen doorhakken
Eenvoud, hét woord waarin we opnieuw moeten geloven
Natuur offert zich helemaal op, laat ons niet verder beroven