Vanzelfsprekend, beklemmende drukte staat centraal
In het midden van ‘t plein, ongegeneerd kolossaal
Egoïsme, tegenwoordig niet meer van z’n sokkel te slaan
Rennende mensen, de samenleving moedigt iedereen aan
Elke dag onzichtbaar maar opvallend in de straat
Netjes afgeborsteld, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat
Toeristen houden even halt, de rest loopt snel voorbij
Wegkijkend in de diepte, een rusteloze maatschappij
In de stilte staan, genieten is voor velen tijdverlies
Nietszeggend verder hollen, geen gehoor meer, geen advies
Tijd tikt weg, over koppen lopen, niets weten van elkaar
Inhoudelijk gespannen, veel hoofden zonder haar
Genieten is uit de stad gedreven, ons werk eist alles op
Ademhaling kort en moeilijk, iedereen wil naar de top
Chaotische toestand, laat ons opnieuw bezinnen
Herbronnen, stoppen en langzaam herbeginnen
Terug naar de tijd waar we drukte konden overwinnen.