Diep in de zee, in de verte geluid van woeste baren.
Raadselachtig, onvoorspelbaar, geen gevaren
Inwoners kijken met loodzware ogen in ’t rond
Eensgezindheid, een met lucht gevulde mond.
Elke bel bewaart gevoelens die snel open zullen breken
Nederig uiteengespat nog voor de ballon kan spreken
Tragedies zinken, daglicht bijna niet meer te zien
Weg naar de bodem, onbeweeglijk clandestien
In de stroming gezet, onvermoeibaar op en neer
Naadloos bewegen, elke dag in dezelfde sfeer
T’ blijft een eigen leefwereld, diep daar beneden
Iedere bewoner heeft voor zijn plekje gestreden
Gastvrije eilandjes, gekleurd volgens het seizoen
Zorgeloos wiegend op het golvend ritme van toen
Elegant en vinnig, geen bloeddorstige rovers te zien
Verschillende soorten leven hier in vrede bovendien
Een voorbeeld voor de mensheid, opmerkelijk zowaar.
Nergens ziet men ruzies, noch uitgesproken commentaar