Zonder kracht leef je als sneeuw voor de zon
Energie is de bedrijvigste motor van je laadstation
Streven naar geluk, de zaden die je doen groeien
Eerst de korrels, daarna zal je open bloeien. 
Niemand is perfect, niemand komt in de buurt
Totaalpakket eisen en de levensweg verzuurt.
Welbewust kijken naar de kleine dingen die bewegen
In de ban van materie wordt veel te veel verzwegen.
Nergens blozend rood, weinigen staan nog stil
Trauma en tranen weggemoffeld, ’t blijft angstig kil
In hectische tijden loopt de mens zichzelf voorbij
Gaat hij sneller dan z’n schaduw, kijkt hij nooit opzij
Een beetje stilte, enkelingen die het nog horen
Elke aanwinst, elk beeld fantastisch op die uitkijktoren
Nuchter staren, laat ons de rust niet meer verstoren