Nietszeggend schrijven, in een hoop verbeelding geland
Een brein vol aangename woorden, vloeiend uit hand
Geen mens die weet waar ze ontspringen
Ergens diep van binnen om naar buiten te swingen
Naakt, zorgeloos vrijgegeven, vers uit onze geest
Een tiental keer gezuiverd, toch nog steeds bedeesd 
Niets is mooier dan meningen formuleren, jezelf te uiten
Trots over gevoelens te praten, de weg te wijzen naar buiten
Weergaloos tong-draaien met heerlijke verhalen
In een spraakwaterval van filters en veel te veel kanalen
Nabij elke bron borrelt het helderste water op
T bruist er van leven, de leerrijkste letters uit het sop
In kronkelende rivieren, gestaag met de stroming mee
Golvend verder om dan uit te monden in de open zee
Eenmaal aangekomen zien we breed uitgestrekte stromen
Even voelen aan ’t wassend water, dan weer verder dromen
Niemand kan zeggen waar onze woorden terecht zullen komen