Drooggelegd, uitgeput, strijdend op zoek naar eten
Rantsoenering, hopen op voedsel dat werd weggesmeten
Iedere hap is welkom, al was die vanmiddag vers en heet
Een gevecht met de duiven, de laatste korsten welbesteed
Erbarmelijke woonkamer, ontzettend groot en zonder sleutel
Nergens een privé-plek, gevrijwaard van ongezond gereutel
Twee dozen en ’n weggewaaide paraplu, zijn z’n luxe vermogen
Water sijpelt naar binnen, hopen dat ’t meteen op kan drogen
In het gezicht lopen afgeleefde groeven naar beneden
Nederzetting van uitgedroogde tranen, stromen uit het verleden
Telkens dezelfde kleding, gescheurd met een geurtje aan
Ingevallen schoenen met weinig veter, die vooraan open staan
Geen Facebookvrienden, wel beschaamd contact op straat
Achtergelaten, telkens hoop op beterschap tot ’s avonds laat
Continu dezelfde weg afsloffen tot geluk het leven kruist
Hulpeloze reis door de wereld, problemen nooit opgekuist
Toeval bepaalt hoever, en of er ooit nog wordt verhuisd…