Gedichten
Herfstdag
Herfst blaast zijn prachtige kleuren in het land
Even plots, neemt donker ’t leven in de hand
Rood vurig ochtendlicht, de zon verschijnt
Fotogenieke beelden waar warmte in verdwijnt
Stervende bladen, menig paddenstoel op de wei
Trek naar het zuiden, vogels vliegen voorbij
De dagen korten, er rest nog weinig lichtgroen
Al het leven vertraagt, hier is niets aan te doen
Grijsgrauw geworden in dat kleurrijk seizoen
Getrouwd
Diep in gedachten, ondertussen jaar en dag gehuwd
Eenzaamheid verdwenen, storm al lang geluwd
Romantisch verlicht met schaars gedimde lampions
Teder, liefdevol, unieke vriendschap tussen ons
In de mooiste kamer, hangt een foto van ons twee
Eerbiedig ingekaderd vol blijdschap, en petit comité
Nergens obstakels, geen zichtbare wonden
Een weg naar toekomst, nieuw leven gevonden
Liedjes horen, zachtjes leunen, heerlijke dromen
Fantasie, een sprookje waaruit liefde blijft komen
Tsunami
Tsunami’s liggen diep begraven in een mensenleven
Windstilte, onaangekondigd, lichaam begint te beven
Al het onbeschermde, genadeloos van de kaart geveegd
Als een orkaan die razendsnelle moorden pleegt
Losgerukte tranenstroom het gezichtsveld ingeduwd
Fel gezouten water tot doemgedachten zijn geluwd
Elke uitgeholde vluchtweg laat sporen na op ’t gelaat
Liefde, leed, troostende woorden komen bijna te laat
Fluisterende stilte onderhuids, tot er wordt gepraat…
Oorlog en Vrede (1ste prijs in een gedichtenwedstrijd te Hoeilaart 2015)
Onvergetelijke ruzies, verminkte kogels tegen de muur
Onschuldige lijken, brandende straten, oplaaiend vuur
Roodgekleurde druppels langzaam zinkend in de grond
Loodzware beelden reizen sensationeel de wereld rond
Onder het puin af en toe nog een hoopje, dat beweegt
Grafzerken vol dromen, onherroepelijk weggeveegd.
Elk gevecht heeft zijn nutteloosheid meer dan bewezen
Nergens zwaargewonden, als de vrede wordt geprezen
Verrassend, die vrijheid en vreugde brengen vrienden mee
Rust, gezelligheid en warmte, aangenaam ontvangstcomité
Elke taal heeft woorden die voor iedereen toegankelijk zijn
Dankbaarheid, een beetje hoop, dat straaltje zonneschijn
Elk gebaar van vrede, een overwinning op de pijn…
Wapenstilstand
Elf november, witte duif zweeft door de zwarte lucht
Lijdend leger uitgedund, met rode wangen op de vlucht
Fragiel, breekbaar, vrede heeft eindelijk z’n kans gekregen
Eigenzinnigheid opzij gezet, op weg naar nieuwe uitgangswegen
Lijken rotten, dicht bij mekaar geveegd, zo goed als geen verweer
Fel aangetaste zielen, pijnlijke littekens. Geen oorlog meer.