Gedichten
Jeugdig
Zwevend door de lucht, zicht op de natuur
Eerbied voor het leven, z’n water en z’n vuur
Vrij als een vogel, zeilen met de wind
Een volwassen mens is helaas te weinig kind
Naadloos lijken jonge harten af te sterven
Ernstige toestand, laat ons de pret niet bederven
Navigeer met beelden, blijf ze eeuwig bewaren
Test keuzes, van genot tot gevaren
Wegen leiden naar onherbergzame streken
Inwendig mag het jeugdidee nooit breken
Nasmaak leert ons het streven te scheiden
Teveel en te weinig moeten we altijd vermijden
In elke droom zit een boodschap: blijven hopen
Geef jezelf kansen voor tijd ze wil kopen
Een kind met zo’n echte glimlach op het gezicht
Eindeloze expertise is vooral op realiteit gericht
Nestel je knus in je dromen, zoek jeugdig evenwicht.
Gedichten dag – Herinneringen
Gratis, herinneringen zijn gratis gebleven
Eervolle geschiedenis, de beelden herbeleven
Dagboekfeiten voor eeuwig opgeslagen
Ingedommelde doosjes en makkelijk te dragen
Chemie, die rakelings de buitenlucht kruist
Heel het hoofd vol, aangename historie bruist
Toekomst praat wel eens vaker met z’n verleden
Eigenzinnige gesprekken, de wereld verbreden
Nostalgie, gezapige deuntjes blijven hangen
Dagdromen en naar mooie momenten verlangen
Al die memoires, een paradijs vol wegen naar geluk
Gratis, waardevoller dan dat blinkend goudstuk
Gedichtendag
Giechelen, ontembare lieve kriebels in de buik
Emotionele ontlading, luid schateren van geluk
Droge grappen, geestig, eenvoudig taalgebruik
In dromen opgaan, onvervalst veel daggepluk
Clown uithangen, diepe verbeelding aanspreken
Humor, fantasie die gevoelens kan verwoorden
Tijd maken, muffe menselijke sleur doorbreken
Een leuke gedachte, reis naar warmere oorden
Naadloos relativeren, met ernstig leven spotten
Dialoog verspreiden, komisch gedrag uitstralen
Aangename opluchting, jezelf niet meer bedotten
Glimlachen, lol hebben, mooiste levensverhalen
Menselijk
Zonder kracht leef je als sneeuw voor de zon
Energie is de bedrijvigste motor van je laadstation
Streven naar geluk, de zaden die je doen groeien
Eerst de korrels, daarna zal je open bloeien. 
Niemand is perfect, niemand komt in de buurt
Totaalpakket eisen en de levensweg verzuurt.
Welbewust kijken naar de kleine dingen die bewegen
In de ban van materie wordt veel te veel verzwegen.
Nergens blozend rood, weinigen staan nog stil
Trauma en tranen weggemoffeld, ’t blijft angstig kil
In hectische tijden loopt de mens zichzelf voorbij
Gaat hij sneller dan z’n schaduw, kijkt hij nooit opzij
Een beetje stilte, enkelingen die het nog horen
Elke aanwinst, elk beeld fantastisch op die uitkijktoren
Nuchter staren, laat ons de rust niet meer verstoren
Verslaving
Verslaving amuseert zich met ons geestelijk gezang
Intern verstand wordt vernield, onzinnig eigenbelang
Jammerend blijven die grijze cellen maar doorpraten
Fervente bezigheden worden moeilijk achtergelaten
Eens komt het besef dat men niet meer verder wil
Nerveus, rondkijkend zonder geruis, zonder gegil 
Treiterende stem zit heel diep verstopt in dat hoofd
Wees sterk en streng als ze te mooie dingen beloofd
In het kleinste hoekje schuilt herval en tirannie
Nauwgezette stappen kosten heel wat energie
Toch kan men vechten tegen ondeugend genot
Ineens ontdek je de sleutel, van dat verroeste slot
Ga ervoor, pak hem aan, geef de moed nooit op
Elke welwillende sterveling geraakt ooit uit de slop
Een verslaving is wreed, het doodt stilaan de geest
Nietszeggend, viert het dagelijks eigenzinnig feest.