Gedichten
Wortels
Expressieve wortels groeien naar diepere oorden
Een plaats in de diepte, zonder licht, zonder woorden
Niets belangrijker dan ’n oude boom in een nieuw leven
Trots en stoer, met weer en wind verweven
Water slurpend, z’n bladergroen reikt naar het licht
Eeuwen hout, oerdegelijk, altijd in evenwicht
Een bron van bezieling, een natuurgezicht
Vriendin
Een vriendin is iemand die met jou door ’t leven reist
Elastisch diep van binnen tot je helemaal vergrijst
Negeer de stem die haar wil laten wachten voor de deur
Een vriendin kan binnen, ongeacht haar geur of kleur
Nuchter, licht bedwelmd, iemand die er altijd voor je is
Deugddoend droogt ze tranen van liefde en gemis
Echte vriendschap kan nooit heldhaftig falen
Rustig als een beekje, nooit in ’t landschap verdwalen
Tijdloos praten, ook al leeft ze mijlen ver weg van jou
Intiem verhitte woorden verwarmen lichamelijke kou
Geven en nemen worden nooit op de balans gelegd
Evenwichtig hangen, het is iemand waarvoor je vecht
Een vriendin sterft niet, al zal ze op een dag verdwijnen
Natuur neemt haar mee, boven zal ze verder schijnen
Eenvoudigweg
Dankbaarheid lijkt niet meer te ontwaken
Eenvoud, positiviteit, heel even mensen raken
Relativeer, geniet van het leven om je heen
Tevreden glimlachen, je bent nooit meer alleen
Investeer in toekomst, gun anderen het geluk
Gewoontes doorbreken met heel veel dag-gepluk
Echte liefde waar weinig woorden voor zijn vereist
Emoties tonen, zet enthousiasme op de wensenlijst
Nauwelijks geland en er komt al warmte meegereisd.
Kronkels
Nietszeggend schrijven, in een hoop verbeelding geland
Een brein vol aangename woorden, vloeiend uit hand
Geen mens die weet waar ze ontspringen
Ergens diep van binnen om naar buiten te swingen
Naakt, zorgeloos vrijgegeven, vers uit onze geest
Een tiental keer gezuiverd, toch nog steeds bedeesd 
Niets is mooier dan meningen formuleren, jezelf te uiten
Trots over gevoelens te praten, de weg te wijzen naar buiten
Weergaloos tong-draaien met heerlijke verhalen
In een spraakwaterval van filters en veel te veel kanalen
Nabij elke bron borrelt het helderste water op
T bruist er van leven, de leerrijkste letters uit het sop
In kronkelende rivieren, gestaag met de stroming mee
Golvend verder om dan uit te monden in de open zee
Eenmaal aangekomen zien we breed uitgestrekte stromen
Even voelen aan ’t wassend water, dan weer verder dromen
Niemand kan zeggen waar onze woorden terecht zullen komen
Vlokken
Aangename winter over het landschap verspreid
Charmante vlokken uitgestrooid in de kilte der tijd
Heldhaftig seizoen, helemaal zwart-wit geverfd
Trots heeft de noordenwind koude lagen ingekerfd
Enthousiaste gedwarrel, vredelievend naast elkaar
Netjes op de vuilbak, in de goot of op het trottoir
Toegewijd, als een groep vrienden, zich amuseren
Wegduiken tot de zon z’n stralen laat passeren
In bos en park is het veiliger dan in de drukke steden
Nietszeggend dwalend, zo zachtjes naar beneden
Toestroom van miljarden tegelijk, velen halen het niet
In de vlucht gegrepen of eindigend in verdriet
Gelukkig ook nog duizenden die blijven kleven
Een idyllisch sfeertje, dat schilders kan inspireren
Een hele collectie want velen maken een reünie groot
Netjes bij elkaar tot warmte hen meeneemt naar de dood