Gedichten
Extra Time
Na 4 jaar komt er gratis een dagje bij
Evenwichtig, sinds 1592 een schone lei
Gregorius won van Caesar in de verleden tijd
Een pauselijke zet, een Katholiek beleid
Niet overal werd dit positief en snel onthaald
Egypte 1875 en pas in 1923 in het Grieks vertaald
Natuurlijke theorieën, maanden worden jaren
Tijd tikt weg, begin hem niet op te sparen
Week in week uit, met de veranderingen mee
Intense stroming, veel water naar de zee
Negenentwintig twee, iets meer liefde dit jaar
Tegelijk profiteren, genieten van elkaar
Iedere vooruitblik, een mooi toekomstbeeld
Geschiedenis, eenmaal de lakens zijn uitgedeeld
Terug gaan in het verleden, de pijn herkennen
Wie stilstaat blijft achter de feiten aan rennen
Eeuwenlang, een mooi cadeau van 24 uur
Een extra dag, een nieuw levensavontuur ?
Ongeloofwaardig
Alsmaar meer oorlog om dat geloof
Chaos, onvrede, een veel te diepe kloof
Honderden doden, elke dag weer
Triestige beelden, bekijken doet zeer
Eindeloos lang gevochten en verloren
Neergevallen en dan nog eens ontsporen
Troosteloos kijken naar een vernietigd land
Wapens in aanslag, veel huizen platgebrand
Intensief naar vrede zoeken
Nergens een winnaar, altijd blijven vloeken
Traag maar zeker lijkt alles te zijn gesloopt
Immens veel zielen dreigen opgeknoopt
Geen respect meer voor elkaar
Teruggeplooid, altijd schietklaar
Waarderen moeten we, terug gaan samenleven
Eenvoudig van elkaar houden, de strijd opgeven
Elkaar verdragen, elkaar opnieuw respecteren
Vlok
Zigzaggend, met duizenden naar beneden
Een winters tapijt, landschap aankleden
Volgepropte kussens, zachtjes uitgeklopt
Een witte laag op de koude grond gedropt
Nieuwsgierig, met honderden op het gras
Eindeloos witte vlakte, allemaal in hun sas
Nat, stevig plakkend, als vrienden bij elkaar
Traag gedropt, een leger zonder gevaar.
Wanhopige kinderen laten zich gewillig vallen
In groepjes gaan sleeën, gooien met ballen
Noodgedwongen, ineens uitgemoord
T zout gestrooid, sneeuw verandert van woord
Ijzig koud wegstromend van riolen naar beken
Gesmolten, op weg naar andere streken
Terug opgenomen in de golven van de zee
Warmte van de zon neemt alle druppels mee
En dan weer in de wolken, helemaal opgetogen
Elke keer opnieuw, als ze buiten mogen.
Winterslaap
Zwaarwegend ijs, seizoen toont z’n hardste kant
Een dikke laag water, vastgekleefd aan ’t land
Spiegelglas met een onvoorspelbaar oppervlak
Echo’s weggedoken, de waarschuwingen te zwak
Noordenwind wakkert aan, de koude begeleid
Tintelende tenen, klaar voor een bittere strijd
Winter weegt op mensen, niets dan donkere dagen
Iedereen depressief, veel burgers aan ’t klagen
Nergens nog buitenwarmte, dampende schouw
Toegenomen twijfels, de wereld grijs en grauw
In diepe slaapgevallen, het hart stevig ingevroren
Geen lieve woorden, geen onuitwisbare sporen
Trappel niet ter plaatse, zoek mee naar dat vuur
Wakker worden, op weg naar een nieuw avontuur
Energie opwekken, meer in jezelf gaan geloven
Episode afsluiten, het hoofd weer naar boven
Vijf voor twaalf
Vijf voor twaalf, alles wordt stil
Ingekrompen ozonlaag, buiten veel te kil
Jagend gat dat alsmaar breder wordt
Fijngemalen deeltjes, leven ingestort
Echo’s schreeuwen naar definitieve stop
Niemand die omkijkt, van regen in de drop
Tijd tikt weg, iedereen blijft blind
Woorden verdwijnen in woeste Noorderwind
Immense filter neigt roemloos te verdwijnen
Norse bevingen, onze kansen verkleinen
Tochtgaten, enkel creatie van giftig stof
Iedereen is schuldig, velen doen alsof
Geloven in nieuwe kansen, aarde verluchten
Trek aan de alarmbel, blijf niet ontvluchten
Weg met dat egoïsme, adem de natuur
Eer wat nog rest, vorm nieuw zelfbestuur
Elke tel is belangrijk in de laatste uur