Elke dag de zon zien opkomen
Elke dag op zoek naar mooie dromen
Nooit uit de armoede geraken
Essentiële keuzes maken
Nachten wakker, altijd zorgen
Diep weggezakt, wat komt er morgen?
Elke dag centen tellen, slecht in het vel
Rusteloos, kom ik er wel ?
Triestig, zich veel te vaak  schamen
In zichzelf praten, gesloten ramen
Geen uitweg meer, ’t leven doodgelopen

Droevig van binnen, toch blijven hopen
Rondkomen maar heel vaak zonder eten
Improviseren, altijd achterna gezeten
Eenzaam dolen, veel te vaak vergeten

Nevel verspreidt geheimzinnige dampen
Eentonig grijs lijkt zich vast te klampen
Golvende massa, de eerste straal ontwaakt
Even onverklaarbaar is haar weg vrijgemaakt
Nauwelijks hoorbaar, in vrede gegaan
Eerlijke stilte zachtjes opgestaan
Nacht gaat slapen, een zonnig dagje lang
Tijd brengt redding, ‘k hoor stappen in de gang
Wereld ontwaakt, een ochtend vol lentegeluiden
Impressionante verplaatsing naar het zuiden
Noorden koud gelaten, geen donkere kleuren
Troosteloos stil, onverenigbare geuren
Iedereen blij als de mist  is verdwenen
Geen onzekerheid, een goed gevoel in de benen

Duidelijkheid, woord waar mensen naar verlangen
Richting, wegwijzers die blijven hangen
In het licht blijven lopen, altijd verder gaan
Eindeloos naar voren staren, niet te veel stille staan