Gedichten
Vrouwenpraat
Vrouw, zo mysterieus, een prachtig wonder
Inventief, ondeugend lief en vooral bijzonder
Joviaal, aantrekkelijk, de kers op de taart
Fruitige wijn, altijd gezelligheid op de kaart
Enthousiast, zolang het vuur gloeiend brandt
Nietszeggend zoeken, alle aandacht bij de hand
Toegewijd, een luisterend oor dat open staat
Welgemeend zorgzaam, zolang ze d’er voor gaat
Idyllisch dromen, de mooiste op de planeet
Nefaste angstaanvallen, te smal geworden kleed
Tradities ebben weg, grauwe as weggeblazen
Intussen komt wat vrouwenhumor binnen razen
Gelijkheid, daar moeten we naar streven
Zelfverzekerd, zonder twijfels en beleven
En altijd zal het woord bevestiging blijven bestaan
Soigneer haar en koester de neervallende traan
Schaamte
Vastgebonden, onaangenaam gevoel
Inwendige onzekerheid, intern gewoel
Echtheid verbergen, zichzelf niet meer zijn
Rood geworden, van breekbaar porselein
Een groot pak zelfvertrouwen verloren
Naar de grond staren, onduidelijke sporen
Twijfels, veel angstaanvallen in het hoofd
Waanideeën, talloze zinnen leeggeroofd
In de schaduw staan, achter de schermen
Nerveus, zich buiten beeld ontfermen
Tegenspartelen, een veelzeggende stem
Intussen met lege handen op de noodrem
Gevoel van verlegenheid onderdrukken
Zelfverzekerd, dan zal het allemaal wel lukken
Eergevoel, kansen geven, alles laten overleven
Stap voor stap, kan je je naar dat podium begeven
Wereldnieuws
Droevige wereld, hoogtijd om ons herpakken
Ruimte verkleint, alles is in elkaar aan ’t zakken
IJslagen smelten, geen vaste grond meer, noch hoop
Elke dag sterven onschuldigen, we zijn op de loop
Eigenwijs zoekend, schaamte bestaat niet meer
Nog weinig vriendelijkheid, haat gaat te keer.
Torenhoog bouwen, groen wordt zwart gemaakt
Woningen rijzen, oude panden gekraakt
In het nieuws, niets dan angstige blikken,
Norse moessons, de vijand afschrikken
Totale chaos en zelfmoord, een dagelijkse kost
In de schaduw raken conflicten niet opgelost
Graftombes volzet, veel wachtenden in de rij
Ziektes, oorlog, macht en tranen vieren hoogtij
En toch is er altijd dat beetje hoop gebleven
Samen naar een betere toekomst streven
Thé Lau (+ 23/06/15)
The Scene zal nooit meer hetzelfde zijn
Held met prachtige ziel, verlost van de pijn 
Een groot verlies, een onbeschrijflijk talent
Laat je goed verwennen waar je nu ook bent
Aangrijpende teksten, menselijke inhoud
Uit het leven gedreven, dat hart van goud.
Ontrouw
Trieste schijnvertoning, zo ongegeneerd
Waarheid nooit veraf, minnaar panikeert
Een evenbeeld verkrampt, schaduw vertrekt
Een leugentje, de relatie raakt niet uitgelekt.
Elke dag samen tot men weer huiswaarts keert
Nerveus kijkend, op zoek, nooit geleerd
Toegelaten bescherming, genieten van een dubbelleven
Wantrouwen met bedrog dat in genen zit verweven
Immoreel spel waar 2 anderen worden beroofd
Niemand herinnert zich nog de trouw die werd beloofd
Tragedies, de oprechtheid helemaal verkracht
Geld en lust, verborgen agenda’s en macht
Zwijgend toezien, de veelvraten laten begaan
Eerlijkheid blijft doodstil staan, zij ondergaan
Sta toch stil en wees correct tegen je kompaan