Gedichten
Verblijfplaats
Al het leven stopt ineens, uitgeput en moegestreden
Confrontaties met de dood, veel te veel geleden
Hoopvol, tot de laatste energie werd weggehaald
Telkens weer positief, je moed werd nooit bestraald
Elke dag opnieuw, gewikkeld in een oneerlijke strijd
Noodlottig afzien, tot het geheel zich had verspreid
Tranen opgedroogd, verdriet dat niemand kon zien
Winnen ging je doen, met onderscheiding bovendien
Inwendig kapot gemaakt, buiten bleef je verder stralen
Niemand die er ooit bij stil stond dat jij het niet zou halen
Tijdloos blijf je wandelen, elke dag in onze gedachten
Ineens verschijnen beelden, waarop we samen lachten
Geen kansen meer, hoe oneerlijk kan de wereld zijn
Zachtjes ingeslapen, ondertussen ver weg van de pijn
Enthousiast, een echte strijder, zo blijf je verder leven
Vriendelijk, altijd glimlachen, altijd jezelf gegeven
En hopelijk lopen we elkaar ooit nog tegen het lijf
Neem al je dromen mee naar dat nieuwe verblijf….
Bewaarplaats
Zorgzaam raakt het daarboven allemaal gevuld
Een unieke expositie in herinneringen gehuld
Verdoezeld onder ’t stof, je histories laten slapen
Een extern geheugen, waar we puzzelstukjes rapen
Nergens rust zoveel geschiedenis uit het eigen leven
Exclusief, memorabel, zorgvuldig ingepakt en afgegeven
Naast elkaar, vaag geordend volgens levensjaar
Tijdloos opgeslagen, nooit verafgelegen en beschikbaar
Welkom op de zolder, bewaarplaats van grootse avonturen.
In elke hoek staat er wel een geweldige belevenis te gluren
Netjes gestapeld in een overzichtelijk archief
Tienerbrieven neergeschreven door je eerste lief
In elke doos een aandenken met een positief verhaal
Gedachten voor het nageslacht, tastbaar materiaal
Zuurverdiende medailles, een paar bekers met de ploeg
Essentiële wisselstukken voor antiek dat je de dood injoeg
Verrassend veel nostalgie, alles in de stilte weggelegd
Een paradijs vol souvenirs waaraan veel mensen zijn gehecht
Nergens anders een beschrijving over de weg die je hebt afgelegd.
Doorreis
Zomerse dag, veel blije gezichten op ’t straat
Etmaal goed gevuld, bruisend leven tot ’s avonds laat
Sprankelend fris, als ontelbare bubbels in een fles
Eindeloos ontkurken, weinig sporen van stress
Nergens een wolk aan de hemel, mensen voldaan
Tuin kleurt smaragdgroen in ’t licht van de maan
Welriekende bloemen verfraaien sierlijk het balkon
In ’t paarse ochtendgloren wacht iedereen op zon
Neergestreken mist, magische sluier over het veld
Toverdoos vol verrassingen, de dageraad vertelt
In het dauwwater dartelen lieve woorden in het rond
Glimlachende druppels vallen zachtjes op de grond
Zorgeloos krijgen fragiele putjes kans om vol te lopen
Einde van de afbraak, opnieuw beginnen hopen
Vrolijke gezichten, zonnestralen door het wolkendek
Een herbeleving, aan gezellige goodies geen gebrek
Natuur brengt z’n spektakel, wat een aangename plek !
Tweestrijd
Verschrikkelijke woorden, ruzie breekt uit
Irritante woedeaanval, onmenselijk geluid
Jagende wapens, een verborgen arsenaal
Fragiel kwetsbaar, onuitstaanbaar veel kabaal
Even geen compromissen, de tijdbom die tikt
Niemand geeft op, geen wonden gelikt
Trauma’s van gisteren zitten mee in de strijd
Waanzinnig veel geschreeuw, bakken vol verwijt
Immense gevolgen, de gewonden gekend
Nutteloze veldslag, niemand content
Tragedies voorkomen, hoogtijd om te praten
Innerlijke vrede, het leven is te kort om te haten
Geregelde gedachtewissel, een blij gezicht
Zachtjes communiceren, wonderen verricht
Eerlijk gesprek, het binnenste naar buiten
Veelbelovende toekomst door vrede te sluiten
Evenwichtig denken, op naar nieuwe plannen
Nooit meer wrijving , nooit meer gespannen
Vlaamse velden
Verlaten landschap, talloze doden blijven ongeteld
In de verte, achtergebleven klaprozen op het mijnenveld
Eenzaam starend naar akkers, wiegend in de gure wind
Roestende prikkeldraad, bebloed, angstaanjagend lint
Een doolhof vol zandzakjes, weinig invallend licht
Niemand die begrijpt wat hier ooit werd aangericht
Tranen opgedroogd, beelden op het netvlies gebrand
Weerloos gebombardeerde huizen, sterk vernietigd land
In de velden rust aangetaste munitie naast helden van toen
Nog dagelijks vermisten, herdacht door hoopgevend klaroen
Traditionele loopgraven, authentiek, de ratten verjaagd
Inmiddels bezocht door toeristen, het geweld weggevaagd
Geen modder op de grond, het gifgas vervlogen in de lucht
Zorgeloos wandelen in enge stilte, niemand op de vlucht
Eervol gesneuveld, eeuwig slapen onder die witte steen
Verdraagzaam naast elkaar gelegd, zovelen gingen heen
Ernstige trauma’s, laat de wapens nooit meer spreken
Nergens nog Groote Oorlog, geen herdenkingstekens!