Gedichten
Woestijn
Troosteloos zand, een onvruchtbare vlakte in ’t wild
Wegen omgetoverd door wind die ’t landschap vertilt
Eindeloze woestijnvlakte, geen druppel regen gevallen
Extreme droogte, alsmaar meer gronden versmallen
Een vijfde aarde, korstig, versteend, onhoudbaar warm
Nomaden op weg naar de toekomst, uitgeput en arm
Troosteloze mensen, gekapte bossen, alles leeg gevreten
Woeste Sahel, tot de laatste wortel kapot gebeten
In de oase kunnen zorgen tijdelijk verdampen
Nieuwe hallucinaties die tegen de hitte kampen
Terwijl palmen beschermen, genieten van schaduw en rust
In water badend, overleven staat op welbewust
Geen blik op oneindig, de hardwerkende zon
Een stuk paradijs in de hel, een plek die overwon
Eigentijds en onherbergzaam, kruispunt van extremen
Nauwelijks denkbaar die onleefbare ecosystemen
Natuurlijk
Eindeloos vliegen, in het luchtruim zweven
Een paar vinnen om onderwater te overleven
Nachtelijk grote ogen, ver van ’t schaarse licht
Een ondergrondse trilling, prooi komt in zicht
Natuur geeft altijd z’n mooiste beelden prijs
Tapijt vol heerlijke kleuren, tinten in ’t grijs
Wezens zwerven, allen op zoek naar eigen land
Ingrijpende wissels, aarde ernstig aangerand
Nergens nog een veilig gevoel, iedereen beeft
Toekomst in gevaar, de vervuiling kleeft
Irritante zotten bepalen het beleid
Geloof en hoop zijn we te regelmatig kwijt
En toch moeten we altijd blijven strijden
Eervol samenwerken, de natuur bevrijden
Naar lichtpunten zoeken, donkere dagen vermijden
Geruisloos
Toen ik je zag, begon mijn fantasie te praten
Wist ik diep vanbinnen dat ik niet meer los wou laten
In mijn hart een nieuw geluid, veel tikken na elkaar
Nuchter denken, deeltjes zwaartekracht in gevaar
Tastbaar en beschermd, stralend in ’t licht van de zon
Ingetogen, gecamoufleerd, stiekem hopend, het begon
Groter dan in mijn gedachten, opengevallen mond
Een grasveld verder, wilde sprieten, innig verbond
Even heel veel vlinders, begin van hoopvol avontuur
Neergevallen, hout-geknetter, gezellig brandend vuur.
Schaakmat
Niemand is hetzelfde, er worden kansen gegeven
Een mens, gelijk geboren, toch anders gaan leven
Gerechtigheid, een schaakspel met identieke stukken
Een cruciale strategie, meer kansen om te lukken
Nergens zoveel zetten, verschuivingen in een bestaan
Torens, paarden beschermen, lopers laten gaan
Iedereen verdedigt, niemand wil hoop, noch status verliezen
Een pion is niet vies om voor kleine dingen te kiezen
Nederige koning, machteloos tegenover zijn grote koningin
Een paar denkbeeldige spinsels, op naar schaakmat en gewin
Experimenteren, slimme spelers, veel onopgeloste vragen
Niet te min beslist het lot of we de nieuwe stap wagen
Weerbericht
Als de zon het hart verwarmt, breekt de wereld open
Creëert men nieuwe dingen, begint leven te lopen
Homogene wolken, een bijzonder makkelijk overleg
Tropische kleuren in de omgeving, grijs valt even weg
Tevreden en gelukkig, elkeen kan nu de wereld aan
In zo’n hoge drukgebied wil iedereen blijven bestaan
Een elegante sluier ochtendnevel landt boven de velden
Nauwkeurig afgezet, ’t gras verzamelt mistige helden
Een liedje vol noten, zingen en dansen, vooruitstreven
Energie geeft moed om onze ongerepte dromen te beleven
Neergestreken realiteit, liefde aan de wereld doorgeven