Gedichten
Gedichtendag
Giechelen, ontembare lieve kriebels in de buik
Emotionele ontlading, luid schateren van geluk
Droge grappen, geestig, eenvoudig taalgebruik
In dromen opgaan, onvervalst veel daggepluk
Clown uithangen, diepe verbeelding aanspreken
Humor, fantasie die gevoelens kan verwoorden
Tijd maken, muffe menselijke sleur doorbreken
Een leuke gedachte, reis naar warmere oorden
Naadloos relativeren, met ernstig leven spotten
Dialoog verspreiden, komisch gedrag uitstralen
Aangename opluchting, jezelf niet meer bedotten
Glimlachen, lol hebben, mooiste levensverhalen
Menselijk
Zonder kracht leef je als sneeuw voor de zon
Energie is de bedrijvigste motor van je laadstation
Streven naar geluk, zaden die je doen groeien
Eerst korrels, daarna zal je open bloeien.
Niemand is perfect, niemand komt in de buurt
Totaalpakket eisen en de levensweg verzuurt.
Welbewust kijken naar kleine dingen die bewegen
In de ban van materie wordt veel te veel verzwegen.
Nergens blozend rood, weinigen staan nog stil
Trauma en tranen weggemoffeld, ’t blijft angstig kil
In hectische tijden loopt de mens zichzelf voorbij
Gaat hij sneller dan z’n schaduw, kijkt hij nooit opzij
Een beetje stilte, enkelingen die het nog horen
Elke aanwinst, elk beeld fantastisch op die uitkijktoren
Nuchter staren, laat ons de rust niet meer verstoren
Verslaving
Verslaving amuseert zich met ons geestelijk gezang
Intern verstand wordt vernield, onzinnig eigenbelang
Jammerend blijven die grijze cellen maar doorpraten
Fervente bezigheden worden moeilijk achtergelaten
Eens komt het besef dat men niet meer verder wil
Nerveus, rondkijkend zonder geruis, zonder gegil
Treiterende stem zit heel diep verstopt in dat hoofd
Wees sterk en streng als ze te mooie dingen beloofd
In het kleinste hoekje schuilt herval en tirannie
Nauwgezette stappen kosten heel wat energie
Toch kan men vechten tegen ondeugend genot
Ineens ontdek je de sleutel, van dat verroeste slot
Ga ervoor, pak hem aan, geef de moed nooit op
Elke welwillende sterveling geraakt ooit uit de slop
Een verslaving is wreed, het doodt stilaan de geest
Nietszeggend, viert het dagelijks eigenzinnig feest.
Relativeren
Veeleisende wereld, roepen en tieren
Ieder voor zich, stress bot aan ’t vieren
Eigenbelang, veel willen vergaren
Rennen, vliegen en sneller verjaren
Eindeloze dagen, zichzelf vergeten
Nokvolle ruimtes, deur toegesmeten
Tijd om te relativeren, nuchter te worden,
Welomschreven waarschuwingsborden
Innerlijke stem opnieuw laten spreken
Nieuw gedachtegoed neergestreken
Terug op zoek naar een teug verse lucht
Innerlijke schoonmaak, een positieve zucht
Groter worden zonder te willen groeien
Eenvoudig door het leven, openbloeien
Enthousiast, wederom rustig voortbestaan
Neen niet in de drukte, gewoon stiller gaan
Dieptezicht
Duiken, genieten van fantastisch onderwaterleven
Rustig zwemmen of langzaam blijven zweven
In de diepte liggen aandachtige kijkers te staren
Exotische kleuren, schaduwen lijken voort te varen
Eens de boot uit, verdwijnt langzaam het licht
Neptunes toont z’n landschap, z’n prachtig zicht
T krioelt er, vele scholen maar geen enkele klas
Wuivende planten, hard koraal en kleurrijk gras
In de verte liggen schimmen, rovers op de loer
Nergens ben je veilig, onwelwillend vissenvoer
Toverachtige kleuren, de camouflage bepaald
Invasie van krachtige beelden, bijna verdwaald
Genieten en rondkijken, ontspanning in het water
Evenwicht zoeken of je krijgt problemen later
Eindeloos gevoel van vrijheid, ver van beschreven
Natuurlijke schoonheid moeten we laten leven!