Gedichten
De Omloop
Vandaag staat het woordje Omloop helemaal centraal. De regering die maar niet in omloop geraakt. Het Coranavirus “lijkt” dan weer duidelijk wel in Omloop en …
De eerste koers die dit seizoen België binnenrijdt, fietsland van weleer, waar in de afgelopen 100 jaar al heel wat prijzen bij elkaar werden gereden. Op ’n zucht van de hel van het Noorden. Ik vroeg me stiekem af of we de koers in de huidige politiek kunnen wijzigen ?
Elke dag staat er wel ergens iemand met een lekke band.
Waarom worden er zoveel onwezenlijke beslissingen genomen, dagelijks voorbeelden genoeg in de pers. Mensen opgejaagd, we rijden als zotten door de straten, …hoe lang nog ? Zijn we tegenwoordig wel goed bezig ?
Het huidige parcours is niet goed uitgestippeld. We fietsen de verkeerde kant op
Sponsors die te machtig zijn, gepeupel opgejaagd. Iedereen wil dat podium op.
De laatste jaren draait het vierkant. We worden te vaak uit de wielen gereden.
Hoofdstad Brussel, platgereden door de grote Europese Unie
Vaak gebekvecht over wie de leiderstrui mag dragen.
Niemand die wil toegeven dat de staat van de straat erbarmelijk is, vol oneffenheden en dringend gerepareerd moet worden. Macht deelt prijzen uit, maar de beloofde eindmeet wordt zelden bereikt.
Er loopt heel wat spaak. Sommige politici jagen ons het zadel in
Iedereen moet volgen, elke dag wordt een versnelling hoger geschakeld,
geen tijd meer voor ‘n knabbel onderweg, geen tijd meer om wat vitaminen op te nemen,
Politiek bepaalt het parcours, het peloton zoekt een aangename weg om in het wiel te blijven zitten
Ontploft en uitgeput.
De groep draait rond, niets dan volgers, publiek schreeuwt langs de weg.
Honderden vlaggen, van Vlaanderen.
Kleurrijke truien die vechten tegen vergrijzing.
Snelwegen worden de grootste fotogalerij, kilometers heffing – voor vrachtwagens, maar hoe lang blijft de rest nog uit? Word je binnenkort getaxeerd als je even door de straten fietst of loopt. Mogen we nog buiten?
Elke dag worden nieuwe belastingen uitgevonden – iedereen een scheve rug, de pensioenleeftijd wordt bij geschroefd
Het bos wordt weggenomen, er komen stenen in de plaats. Binnenkort zie je in Vlaanderen alleen nog maar wegen waar je tussen de huizen uit de wind wordt gezet.
Langs de baan liggen duizenden drinkbussen, onverantwoord achtergelaten.
Die sprint om groen duurt veel te lang.
Onze afvalberg brengt op dit moment de grootste rode bollen op.
De reclame-karavaan passeert.
Iedereen met gadgets overladen, met suikervarkens gebombardeerd.
Onvergetelijke beloftes, felle kleuren, alles rozengeur en maneschijn.
Lachende gezichten, volksvermaak. Urenlang aandacht voor de meute.
De koersdirectie zwaait met het vaandel, de eerste renners komen eraan.
Daarna passeren de echte helden.
Een paar seconden en ze rijden in de verte al die laatste heuvel over…
In Vlaanderen triomfeert de gele leider.
Op weg naar een nieuwe bestemming, tot topsport niet meer betaald.
Elke dag een coureur die de groep verlaat, eentje die de meet niet meer ziet,
neergevallen in de schaduw van de rode vod.
Door de bezemwagen bijeen gekeerd, …met z’n leven betaald.
Ik hoop dat er bij die sportdirecteurs op een dag een belletje gaat rinkelen.
Dat er wat wordt afgeremd, links en rechts wordt gekeken hoe we elkaar kunnen aanvullen.
Fouten toegeven, ook al zijn ze niet populair, menselijk blijven.
Opnieuw veilig koers zetten, uitkijken naar de rit van morgen.
We moeten de schakels van de ketting durven ontleden, één voor één, af en toe eens smeren.
Het kader behouden, aerodynamisch, comfortabel zonder al te veel chichi.
Gelijkheid tussen man en vrouw
Waar zijn we mee bezig? Hoe moeten we verder? Met welke ploegmaats, in welk team? Horen waar het piept, vaststellen waar het niet meer gesmeerd loopt.
In zo’n koers zitten toch ook altijd zoveel wagens, zijn die echt nodig in het beleid?
En dan nog die tribunes vol gesponsorde toeschouwers
Rijden we elkaar daar al niet kapot? Moet alles zoveel kosten?
Meer neutrale wagens, meer stem van het volk!
Laat dat kort door de bocht gaan toch achterwegen, weer een valpartij
We moeten blijven hopen, samen naar die eindmeet, vooruit kijken naar morgen, maar ook even achteruit naar ploegmaats die achterop zijn geraakt. Steunen.
Geen koers staken, geen dingen kapotmaken langs de kant van de weg.
Samen de juiste richting in trappen, durven beslissingen nemen en/of weerleggen
Het voetvolk betrekken, zonder al te veel beloftes.
Communiceren, elkaar begrijpen, compromissen, geen politieke spelletjes
Haalbare koersen organiseren.
Samen over het wegdek fietsen, comfortabel voor de renners.
Meer doen met ideeën die vanuit het peloton worden aangereikt.
We mogen de pedalen niet verliezen… anders komen we geen meter vooruit.
Laat ons de juiste koers uitstippelen.
Valentijn
Vlinders die zachtjes de buikwand strelen
Aantal onbekend, ontelbare kriebels verdelen
Liefdevol, met veel passie lekker genieten
Elkaar beminnen, elkaar met nectar overgieten
Nietszeggend elkaar voorzichtig aanraken
Thuiskomen, een nieuw leven losmaken
In elkaars armen vallen, toegewijd
Jeugdig joviaal, door de emoties geleid
Neerkomen, samen voor altijd
Waarom zou U het niet wagen zonder 2de wagen ?
Toen mijn vrouw en ik afgelopen jaar met het idee rondreden om 1 auto weg te doen, hadden we vooral schrik om de drempels en hedendaagse kruispunten verkeerd in te schatten.
We vroegen ons af wie of wat er voorrang heeft op een drukke baan ?
Het heeft ons niet veel moeite gekost om die veldweg in te slaan, komende van een autostrade waar 3 rijvakken voor snelheid, luxe en bereikbaarheid zorgden, maar we wisten niet hoe onze GPS op deze moeilijke opdracht zou reageren. Hij bracht ons bij het uitstippelen van de weg toch wel wat stress mee.
Zou ons westerse leven door deze beslissing niet nog zwaarder belast worden? Of gingen we onszelf niet kapot rijden op die ongekende hobbelige landweg.
Toen het groene licht aansprong, namen we meteen afscheid van de gekende luxe. De auto werd verkocht en opgehaald.
We kregen bijzonder veel in de plaats, achteraf gezien.
Sindsdien zijn we alle 4 meer gaan sporten. We rijden elektrisch naar elke vergadering die in een straal van 10 km rond het huis ligt. We genieten !
1 Jaar is voorbijgevlogen !
Deze stap zetten is een dikke aanrader voor iedereen die geeft om zichzelf en om een duurzamer bestaan.
Toegegeven, in het begin was het een beetje puzzelen en zoeken naar efficiëntie, maar al gauw beseften we dat we absoluut wilden meewerken aan de redding van onze planeet.
We voelen ons nu veel meer ontspannen, we zien opnieuw de kleine dingen rondom ons.
We zien beelden die we nooit hebben waargenomen vanuit onze metaalconstructie op 4 wielen.
Het zijn stuk voor stuk foto’s die achter het netvlies blijven plakken.
De wind die naast de kaken voorbij raast, bezorgt een bijzonder fijn gevoel.
En…We nemen ondertussen een pak minder giftige dampen op.
Toegegeven, voor het winterseizoen hadden we een beetje bang, maar het positieve aan die klimaatverstoring is dat het hier ook jaar na jaar warmer wordt. Binnen 10 jaar zitten we in een Middellands zeeklimaat. Sinds oktober heeft het hier misschien 4 keer gevroren, voor de rest was het aangenaam warm met af en toe een welgekomen regenbui.
We hebben ondertussen niet alleen een kleine 10000 km met uitstoot minder gereden, maar ook een 4000 km zonder uitstoot meer gereden én vermoedelijk 3000 euro gespaard op dat jaar tijd.
Als we even in de achterruit kijken, dan mogen we zeggen dat het parcours verbluffend goed en zonder al te veel hindernissen was uitgestippeld.
We spreken meer met elkaar, we plannen beter, we geven onze kinderen een voorbeeld voor de toekomst.
Welgeteld 1 keer hebben we gevloekt. Een paar keer hebben we gedacht “nu zou een wagen wel gemakkelijk zijn” maar uiteindelijk hebben we die tweede wagen nooit meer gemist.
Van bij het begin hadden we nochtans een alternatief voorzien en ons beiden ingeschreven bij Cambio maar de keren dat we deze formule wilden gebruiken was de wagen op wandelafstand niet beschikbaar of had hij een probleem en moesten we ergens naar toe fietsen om daar de wagen te nemen.
Ondertussen hebben we dat abonnement opgezegd.
Lente en zomer doe ik meermaals per maand woon-werkverkeer Antwerpen – Brussel (en terug). De rest ga ik met de trein. Mijn vrouw fietst zo goed als elke dag naar de dokterspraktijk, ook voor de meeste huisbezoeken laat ze haar wielen draaien. De kinderen nemen elke dag de fiets en ondertussen af en toe het skateboard
We zijn beiden blij dat we van transportmiddel wisselden. Eens draaien we rustig rond, dan weer trappen we flink door. Het hoort er bij.
We toeren ondertussen rond in een peloton met vele volgers. Elke dag worden we voorbijgefietst, allen op weg naar het zelfde doel.
1 ding moeten fietsers onder elkaar nog leren 🙂 Eens lief knikken op het moment dat we als tegenliggers kruisen.
Die glimlach zou de rit nog veel mooier maken
Brief aan Bart Peeters – 26 december 2019
Mortsel 26/12/19
Beste Bart,
Ik dacht bij mezelf – ik stuur nog eens een leuke ouderwetse brief.
Getypt weliswaar, omdat mijn geschrift tegenwoordig te wensen overlaat.
Dit volledig ter zijde.
De vogels die jij door je tuin ziet vliegen, zweefden 3 minuten voordien vermoedelijk nog over ons lapje grond. Het zou zelfs kunnen dat ze eerst bij jou wat deuntjes brachten om dan wat verderop te landen in onzen hof. Zij genieten zienderogen van de vrijheid om overal ongegeneerd binnen te vliegen ? Mensen zijn (gelukkig) wat preutser.
Langs de andere kant zorgt net dat “preuts zijn” voor wat gemiste kansen. Spijtig dat we als mens op het juiste moment soms te weinig spreken met elkaar, te weinig zeggen wat in ons hoofd ronddoolt, te weinig zeggen hoeveel we van elkaar houden en wat we van anderen denken.
Op een begrafenis wordt dat nochtans wel helemaal uit de doeken gedaan, maar daar komt het veel te laat
Diegene die het dan moet horen ligt vastgenageld in een kist of werd reeds in een potje gestoken, klaar voor uitstrooiing. Toch erg he?
Sinds ik hier in de regio Boechout – Hove – Mortsel ben komen wonen 15 jaar geleden wil ik je al komen zeggen hoe fantastisch je wel bent als mens, als zanger, als muzikant, als entertainer, vermoedelijk ook als vader en familieman maar over die laatste 2 kan ik me niet uitspreken.
Ik heb in mijn jeugd de Radio’s wel vaker life gezien en in mijn 10 jaar lange vrije radio “carrière” heb ik jullie cd’s dikwijls in de volautomatische lade gestoken.
De muziek die jullie brachten was adembenemend (in de positieve zin van het woord). Jullie brachten ambiance naar de keet of zorgden ervoor dat openluchtconcerten, cc’s en de plaatselijke sporthallen urenlang in ambiance-trance lagen.
Gelukkig ben je ook af en toe eens op de aarde te vinden.
Zoals die keer dat we mekaar kruisten op de fiets. Jij knikte vriendelijk goeie dag en ik had het lef niet om te stoppen en je te vertellen dat de manier waarop je leven uitstraalt heel veel mensen gelukkig maakt. (De stemmetjes in mijn voorhoofd zaten op dat eigenste moment tegen mekaar te discuteren en de stem die zei dat je bekende mensen beter wat rust gunt op straat, heeft het gehaald). Misschien komt die dag nog wel! Nu, na mijn hartoperatie, zou ik gewoon naar u toe fietsen en u zeggen wat op mijn lever ligt ?
De manier waarop je voor je omgeving zorgt, de aandacht die je anderen geeft, het geluk dat je elke keer weer meebrengt in je stem, je doen en laten…. Fantastisch man!
Ik heb de indruk dat jij je hele leven die presentator van een droomfabriek bent gebleven.
Letterlijk en figuurlijk
Dat kind in jou, die energie is gelukkig nooit uit je omgeving verdwenen!
Ondertussen heb je natuurlijk al heel wat bijgeleerd en hoeft glimlachen niet altijd centraal te staan.
Je kan gelukkig ook bloedserieus zijn (of bloedserieus gelukkig), zoals die nummers die je in je Deluxe bracht met (nog zo’n prachtkerel) Ronny Mossuse. Ze kwamen van diep, van heel diep. Het leek zelfs alsof Robert nog naast jullie op het podium zat te luisteren.
Ik moet toegeven dat ik nog maar bij 3 artiesten wat tranen in de ogen heb gehad en dat is bij Bruce Springsteen, bij Buurman en bij jou (de 3B’s merk ik nu op?). Niet dat een man niet mag wenen, het vloeit er gewoon wat minder snel uit. Het moet van dieper komen, maar eens het er is wordt alles gezellig troebel en ben je ineens mee weg naar waar muziek je brengt.
De mensen die jij laat tranen, zorgen meteen voor vruchtbare grond.
Je hebt ons al in al die jaren nooit ontgoocheld, zoveel emoties losgemaakt en telkens weer met zoveel overgave.
Je straalt, met je muziek raak je intens veel gevoelige snaren, je noten gaan dwars door merg en been en zetten zich vast in de rode banen die naar het hart lopen.
Jouw dagboek staat vast en zeker voor positieve noten.
Een mens als ik vraagt zich niet meer af waar jij al zoveel jaren de energie uithaalt om andere mensen gelukkig te maken. Jij doet dat gewoon omdat je zo geweldig bent
Niet alleen met muziek en dans, maar ook met je uitstraling zijn onuitgegeven straf
Jij betekent enorm veel voor de wereld in Vlaanderen. Als elk land iemand had als jij dan zou heel de wereld stralen van geluk, Jij die mensen zo kan ontroeren.
De warmte die je brengt is veel heviger dan de Mauna Loa ?
Bedankt voor alles wat je al bracht en alles wat nog moet komen !
De wereld mag blij zijn met een mens als jij !
Ik ben er vast van overtuigd dat jouw naam nog lang zal nazinderen als je lichaam de wereld ooit zou verlaten.
Het lukt me waarschijnlijk nooit om je zo eens een goeie dikke warme knuffel te geven, maar neem van me aan dat de intentie er was ? !
Groeten,
Steven Terlaeken
50 in het jaar dat jij 60 werd ?
www.dichtbijdestoof.be
Lais@krijmbrullee.be
0479989947
De Allerbeste wensen !
2alig, we mogen (bijna) een nieuw jaar beginnen
0nuitgegeven dromen oproepen en beminnen
2elfverzekerd uitkijken naar onvervulde wensen
0ndertussen lief en leerrijk zijn voor de andere mensen.
‘k wens jullie ontzettend mooie feestdagen en een schitterend 2020 !
