Gedichten
Eenvoud
Eenvoud… weinig westerling die hiervan nog de betekenis kent
Echtheid, pure passie misnoegend bij de mensen weggerend
Natuur projecteert z’n beelden op ’t nabijgelegen wolkendek
Een onbetaalbaar schouwspel, aan schoonheid geen gebrek
Nevel slentert geruisloos door de velden, ’t landschap geniet
Tussen de boomtakjes wordt gefluisterd, merel zingt z’n lied
Weergaloos veel gratis klanken, onophoudelijk aardig muzikaal
In de tuin zoemen gerustgestelde insecten, elk in eigen taal
Niks is mooier dan de stilte die tijd maakt om te komen praten
Traag vooruitblikt, op wat mensen morgen kunnen laten
Imponerend hoe de zon geluidloos haar stralen verdeeld
Gelukkig zijn is simpel, ’t brengt ons leven buiten beeld
Talloos veel natuurgeschenken, helaas te weinig opgenomen
Intens genieten zonder kosten, heerlijk verder blijven dromen
Elke ochtend schenkt onvoorspelbaar nieuw talent aan de dag
Nauwelijks uit bed en de eerste glimlach kan al aan de slag…
Briljant
Tevreden snoezig zicht, de bloedstroming versnelt
Weerspiegeling in ’t water, ineens verschijnt de held
In de vallei draagt vruchtbaar slib z’n vastberaden steentje bij
Nieuwsgierige druppels gluren over de oever naar opzij
T land van de eeuwige glimlach kan niet zo ver meer zijn
Ingepakt, gepassioneerd, verkenning van het terrein
Groene weilanden in bloei, een onvergetelijk vergezicht
Tastbaar landschap, omgeven door het essentiële zonlicht
Immens veel vreugde, het drukke leven valt hier even stil
Eindeloos genieten, een aangename wereld van verschil
Nergens anders zo gelukkig, leven met een roze bril
CVS
Neergestort, vermoeidheid verdringt de kwaliteiten
Een wereld vol vragen, zeer weinig bewezen feiten
Geen oorzaak, het controlecentrum verliest de moed
Een zeldzaam virus, dat zich met het lichaam voedt
Net voor het zich nestelt, kan je nog de hele wereld aan
Traag maar zeker, bepaalt het iemand z’n bestaan.
Ineens vallen functies uit, het gestel leeggezogen
Een aanval op ’t immuunsysteem, ’t lichaam bedrogen
Niemand kan helpen, verstrengeld in een moeilijk gevecht
Terwijl de tijd voorbij tikt wordt bioritme drooggelegd
Illegale spierpijn, diep in de energieke huid
Een behandeling zonder vitaminen zonder fruit
Noodgedwongen thuis blijven, angstig vooruit.
Maatje (+ 11/09/2023) Slaap zacht.
Het ging te snel, ineens werd je elders gedropt
En ik heb je zelfs geen knuffel meer kunnen geven
Toch ben ik blij dat de pijn en ‘t afzien is gestopt
Ook al zag ik je hier enorm graag verder leven
We schonken elkaar 20 jaar geleden
Een ongeziene vriendschap vol genieten
Wat we ook uitspookten of deden
We lieten ons met levenslust overgieten
Ik was toen bang om je te verlieze
Je glimlachte, dat zal er niet van komen
Elke herinnering brengt een surprise
We blijven gewoon verder dromen
We kleurden het leven voor elkaar
Jij gaf me een pak zelfvertrouwen mee
Onze wegen kruisten niet par hazard
We lachten, we filosofeerden graag alletwee
Blij dat we geheimen konden delen
Straffe stoten vertellen
We konden samen wonden helen
En moeilijke vragen stellen
Met een paar woorden
Konden we hemel en aarde verzetten
We leefden niet zoals het hoorde
Hadden niemand om op ons te letten
De wereld is mooi, … wij weten dat
We zeiden het vroeger vaker tegen mekaar.
Elke dag, elk seizoen, iets schoon op ons pad
Ook al leefde ik ondertussen hier en jij daar
We hebben blindelings ons hart
aan elkaar toevertrouwd
Grenzeloos en toch heel apart
Een mooi verhaal opgebouwd
Twee vrienden op weg naar de top
Een uitzicht, we wilden groeien
Soms eens bergaf, ma veel liever bergop
Waar mooie bloemen konden bloeien
Je hebt me energie gegeven
Toen ik jong was en het niet zag zitte
Lief tegen me gepraat, gebleven
Terwijl de buitenwereld verhitte
Ik probeerde ook voor jou
De stappen te zetten die je nodig had
Ik laat je nooit meer in de kou
En toon je later wel dat schoonste bospad
Beloof dat we elkaar nooit meer verlaten
Je mag m’n herinneringen blijven plagen
Lach maar eens hard, en blijf verder praten
Tot ik hier wandel in m’n laatste dagen.
Maatje, je bent een fantastisch mens
©StevenTerlaeken (ook maatje)
Rikke Vis (RIP) 26/08/2022
Rikke,
Waar je ook bent,
Jij die zoveel mensen
hebt gekend
Zoveel wensen
daglicht liet zien
Altijd met de glimlach
Op muziek een 10 op 10
Je was er elke dag
Voor iedereen, voor plezier
Voetbaltrainer, Barnumbaas
Steeds klaar voor vertier
Motorijder, ver van geraas
Concerten bij de vleet
Van Blue blot
tot Lou Reed
Het voelt zo rot
dat ze jou
al kwamen halen
Wij hier in de kou
met je 1000den verhalen
Ik hoor je stem vaak in m’n hoofd
Je lach blijft eeuwig hangen
Wat je daar ook bekokstoofd
niemand kan je hier vervangen
Het ga je goed
lieve man
Een gemis tegemoet
Ik blijf altijd fan.
Stoof
Ps ik kon helaas niet in de streek geraken de afgelopen dagen,
maar ik weet zeker dat je nog dikwijls langskomt in m’n hoofd.