Gedichten
Gruwelijk
Verschrikkelijke manier van oorlog voeren
Intimidatie, onthoofding, de monden snoeren
Journalisten, wreed en meedogenloos afgeslacht
Folteringen, onaanvaardbaar in beeld gebracht
Executies die absoluut de wereld moesten bereiken
Laatste licht gedoofd, veel leeggelopen lijken
Frustraties alom, wat een barbaarse praktijken
Vriendenkring
Vrienden, hier wordt geen schaduw waargenomen
In het donker dichtbij, ze luisteren en dromen 
Eens opgedoken, tijd om te schaterlachen met het leven
Rustig samen praten en zorgeloos verder zweven
Een discussie, de gedachten lopen door elkaar
Liefde en vriendschap, emoties eeuwig vertrekkensklaar
Fantastisch dat mensen vrienden zijn, helemaal zomaar
Winddicht
Door straten walsen, praten met al wat beweegt
Rennende blaadjes opgejaagd, alles in de hoek geveegd
In de kleinste nissen hoort men de grootste verhalen
Een paar weggeblazen takken, klaar om te verdwalen
Euforische korrels op weg naar het grote zandtheater
Levendige zee, de witte schuimkopjes drijvend op ’t water
Fluitend met het hoofd in de wolken, verhalen voor later
Treurwilg
Tussen stil liggende doden opgegroeid
Weelderige haarbos die weinig wordt gesnoeid
Expressieve wortels bepotelen menige kist
Enge schaduwen verjagen dichtgroeiende mist
Eenzaam starend naar zijn doodstille haven
Levenslustig, terwijl de rest ligt ingegraven
Fascinerend, plaats waar mensen leven opgaven
Doodstil
Eén dag in het jaar, die ongewone doodse stilte
Emotioneel nevelgordijn, geruisloze kilte
Nauwgezet, opgepoetst, een brandende kaars
Een tuin vol chrysanten en zoveel ontastbaars
Landgoed vol lichamen waaruit velen vertrokken
Finale weg ingeslapen, de medemens geschrokken