Gedichten
Doodlopend
Ten einde raad, in een doodlopende steeg
Intieme wantoestanden, ’t hoofd loopt leeg
Enkel rechtsomkeer wijst de weg naar leven
Niemand lijkt te helpen, alleen achtergebleven
Evenwicht gevonden, in de verte brandt er licht
Liefde landt, traan verdampt, het einde is in zicht
Fezelende fluisterstem met ’n hoopgevend bericht
Druppel
November, menige druppels kleven tegen de dakrand
Evenwicht zoeken, samengevallen hand in hand
Geen weg meer terug, onderworpen aan de zwaartekracht
Eventjes zweven en dan sierlijk naar beneden gebracht
Nietszeggend op weg naar vrienden in de diepe plas
Elegante waterval of gezonken in ’t naburig struikgewas
Levenscyclus verlengd, een nieuw avontuur binnenstromen
Fabelachtig flirten met oevers en dan in zee terechtgekomen
Inspanning
Angsten overwinnen, schrik verjagen
Chaos vanbinnen, niks dan vragen
Hindernissen, veel uitgestrooide brokken
Troosteloze blik, de stekker uitgetrokken
Evenwicht zoeken, opnieuw moed vergaren
Lachje, blijven hopen, het ergste laten varen
Focus op een toekomst met leuke levensjaren!
Vrijgeven
Zelfverzekerd in je ogen kijken, innig beminnen
Emoties overbrengen en het spel kan beginnen
Vreugdevol doorstoten, je eigen wereld verlaten
Extreme gedachten, het lichaam in alle staten
Naakte waarheid, alles woordeloos ingefluisterd
Erotische ontlading, je denkbeeld verduisterd
Liefde zachtjes verder laten vertellen, ogen sluiten
Fantasie verdwijnt, de uiting reist naar buiten
Zonder meer
Zomaar, dat kleine woord maakt heel veel verschil
Een brede glimlach, het wordt moeiteloos stil
Spontane vreugde staat op elk gezicht te lezen
Euforie genoeg om heel de omgeving te genezen
Lief zijn voor elkaar, de weg naar samen genieten
Fijn gezelschap, de wereld met passie overgieten