Gedichten
Tijdloos
Terwijl de tijd vlucht uit het verleden
Wijzen z’n vingers al lang naar het heden
Elke seconde tikt weg, alles vergroot
Een retorische terugblik, chronische dood
Twijfel niet, beslis voor uw gedachten afsterven
Waag het, raap dromen niet op tussen de scherven
Eventjes stilstaan, kijken en dan de toekomst in
Ervandoor met rugzakervaring, een nieuw begin
Wortels
Expressieve wortels groeien naar diepere oorden
Een plaats in de diepte, zonder licht, zonder woorden
Niets belangrijker dan ‘n oude boom in een nieuw leven
Trots en stoer, met weer en wind verweven
Water slurpend, z’n bladergroen reikt naar het licht
Eeuwen hout, oerdegelijk, altijd in evenwicht
Een bron van bezieling, een natuurgezicht
Vriendin
Een vriendin is iemand die met jou door ‘t leven reist
Elastisch diep van binnen tot je helemaal vergrijst
Negeer de stem die haar wil laten wachten voor de deur
Een vriendin kan binnen, ongeacht haar geur of kleur
Nuchter, licht bedwelmd, iemand die er altijd voor je is
Deugddoend droogt ze tranen van liefde en gemis
Echte vriendschap kan nooit heldhaftig falen
Rustig als een beekje, nooit in ‘t landschap verdwalen
Tijdloos praten, ook al leeft ze mijlen ver weg van jou
Intiem verhitte woorden verwarmen lichamelijke kou
Geven en nemen worden nooit op de balans gelegd
Evenwichtig hangen, het is iemand waarvoor je vecht
Een vriendin sterft niet, al zal ze op een dag verdwijnen
Natuur neemt haar mee, boven zal ze verder schijnen
Eenvoudigweg
Dankbaarheid lijkt niet meer te ontwaken
Eenvoud, positiviteit, heel even mensen raken
Relativeer, geniet van het leven om je heen
Tevreden glimlachen, je bent nooit meer alleen
Investeer in toekomst, gun anderen het geluk
Gewoontes doorbreken met heel veel dag-gepluk
Echte liefde waar weinig woorden voor zijn vereist
Emoties tonen, zet enthousiasme op de wensenlijst
Nauwelijks geland en er komt al warmte meegereisd.
Kronkels
Nietszeggend schrijven, in een hoop verbeelding geland
Een brein vol aangename woorden, vloeiend uit hand
Geen mens die weet waar ze ontspringen
Ergens diep van binnen om naar buiten te swingen
Naakt, zorgeloos vrijgegeven, vers uit onze geest
Een tiental keer gezuiverd, toch nog steeds bedeesd 
Niets is mooier dan meningen formuleren, jezelf te uiten
Trots over gevoelens te praten, de weg te wijzen naar buiten
Weergaloos tong-draaien met heerlijke verhalen
In een spraakwaterval van filters en veel te veel kanalen
Nabij elke bron borrelt het helderste water op
T bruist er van leven, de leerrijkste letters uit het sop
In kronkelende rivieren, gestaag met de stroming mee
Golvend verder om dan uit te monden in de open zee
Eenmaal aangekomen zien we breed uitgestrekte stromen
Even voelen aan ‘t wassend water, dan weer verder dromen
Niemand kan zeggen waar onze woorden terecht zullen komen