Zachtjes fluisterend, helaas zie ik je nooit
Een stem die letters in m’n hoofd ontdooit
Virtuele denkwereld verspreid z’n zinnen
Een verzameling moed kan alles overwinnen
Nevel, een weinig mist bonkt tegen het beton

Drijven op wolken, zicht tot aan de horizon
Realiteit vervaagd, een natte droom verschijnt
Inzichten vanop de flanken heel mooi afgelijnd
Eindeloos ver kijken terwijl onzekerheid verdwijnt

Zinnen, woorden uit onze gedachten ontsprongen
Een zee vol letters, golvend in mekaar gewrongen
Stranden op een vlakte waar ze zachtjes verder klinken

Deinende beloftes drijvend houden, zoutdeeltjes die zinken
Roeien met zelfgemaakte riemen, verder voortvaren
In de grote oceaan komt land in zicht, swingend over baren
Eilanden vol verrassingen, vooruit blijven staren !

Vlinders ontwaken, bloemblaadjes bestrooid
Intuïtief vleugels spreiden, de tuin ontdooit
Jeugdig fladderen in het landschap, ‘t wilde gras
Fantaseren, op en neren, helemaal in hun sas

Dagen gevuld met vrijen, lijfelijk op elkaar
Rollende tongen, helemaal voor elk gevaar
In de buik heerst een kriebelend gevoel
Elke vlinder kent de weg naar zijn ultieme doel

Verlichting en plots begint de lamp te branden
Ingenieuze kamer, alle wijsheid voorhanden
Eigen kracht, een schakelaar indrukken
Roodgloeiend, want alleen dan zal het lukken

De deur openen, genieten van invallend licht
Razend snel verspreidt, een opgefleurd gezicht
In de grijze massa nog even donker horen klagen
Een beetje hoop, de opheldering van vele vragen.