Gedichten
Voortvarend
Zee vol lijken, ellendige taferelen
Eindeloos, strenge grenzen voor velen
Samen op weg, naar hoop aan de horizon
Tranen hardvochtiger dan ‘t stevigste beton
Immense vlucht, altijd een angstige morgen
Emigratie met onoverwinnelijke zorgen
Nergens nog land te zien, leven uitzichtloos
Dagen worden weken, verblijven in een lege doos
Recht op vrijheid, velen zijn nooit aangekomen
In de golven lijken alle zekerheden weg te stromen
Emotionele draaikolk, geef mensen toch dromen…
Diepzee
Varen op het golvend ritme van de baren
In de verte, een zee vol zon en gevaren
Jachtige spits dwars door z’n spiegelbeeld
Fragiele schaduw, die met de golven speelt
Transparant plafond, het krioelt er van leven
Immense schim, geen naam op te kleven
Een wereld waar roofvis de bellen beheert
Natuur op z’n best, wassend water verteert
Diep in het donker, ogen gluren naar boven
Roerloos blijven liggen, in het leven geloven
Intieme plek, mogelijkheden om te schuilen
Een beetje hoop, daar willen we alles voor ruilen
Vluchtweg
Vluchten, op weg naar een beter leven
Eindeloos, door wanhoop gedreven
Ellendige trektochten, te vaak leeggelopen
Razzia, onder de rode prikkeldraad gekropen
Thuis aan de haal, het paradijs opzoeken
In het beloofde land, altijd maar vloeken
Emotioneel gekraakt, verder blijven huilen
Nooit meer thuis geraken, altijd verschuilen
Doodsbang voor wat nog komen zal
Rondzwerven, mooie dromen, een durfje-al
Idyllische plekken, veel dromen in het hoofd
Eenzaam, radeloos, vaak alleen en beroofd
Eigenzinnig
Die echte ik, dat ben jij
Enig in de maatschappij
Rijkelijk gevuld met talenten
Toon de wereld je top-accenten
In de spiegel zie je niets bewezen
Echtheid te weinig aangeprezen
Niemand is perfect, we zijn allen anders
Durvers, voor-en tegenstanders
Realiteit, ga er positief op vooruit
Intenser voelen, leef van binnenuit
Eigenheid, het mooiste levensbesluit
Onderbouw
Torenhoge vesting, een onstabiel kaartenhuis
Waggelende muren met verpulverd stenengruis
Altijd maar hoger bouwen, breedte niet versterkt
Angstig uitkijken, een deel verleden onverwerkt
Lopen, ver weg, zodat het mooiste niet vergaat
Fundering aangetast, veel te veel binnenpraat
Door wind en regen, de buitenkant verminkt
Ruige woorden achtervolgen ons hebberig instinkt
In de controlekamer dat knopje kunnen draaien
Essenties ontdekken en het eigen leven verfraaien.