Gedichten
Speeltijd
Nagenoeg zorgeloos, dat kinderhoofd
Elke dag opnieuw, keimoe en uitgedoofd
Geconcentreerd spelen, boordevol creativiteit
Eindeloos lang, nog geen benul van de tijd
Nadenken, uitproberen, steeds geïnteresseerd
Evenwicht zoeken, te weinig georganiseerd
Nieuwsgierig, alles kindvriendelijk ontleden
Theaterstukjes, zich in opperheld verkleden
Werelddelen ontdekken, op zoek naar grenzen
Indrukwekkende afstanden voor zo’n kleine mensen
Nonchalant, overal ligt kleding rondgestrooid
Textiel verstrengeld, sokken toegeplooid
Ideeën genoeg, menige fantasieën losgemaakt
Glans heldere visie, door menig beelden geraakt
Nietszeggend wordt alles op geconsumeerd
Eenvoud verdwenen, de computer primeert
Geruisloos, zo weinig speelgoed versleten
Eenzaam groot geworden, het contact vergeten
Nerveus tokkelen, door het scherm bezeten
Overloop
Aarde zwerft rond, wereld draait vierkant
Chaos, nauwelijks nog leiders met verstand
Haast en hebzucht, equipage vergaren
Terrorisme, afbraak, werk van barbaren
Egoïsme verdeelt ’t land in kleine stukken
Niemand die zich nog durft uit te drukken
Tegen valavond leven we in de grijze zone
Weggelopen, verwijderd van al dat doodgewone
Iedereen wil perfectie, z’n angsten overwinnen
Niemand die nog stilte durft beminnen
Talloze regels en wetten, boetes gekend
In vakjes gegoten, de staatskas verwend
Gevoelloos geworden voor alle kleine dingen
Niemand die nog omhoog durft te springen
Eerlijkheid kaalgevreten en op de vlucht
Gastvrijheid opgesloten, luid gezucht
Eenvoud uitgestorven, alles opgehoopt
Niemand die nog vrolijk over ’t straat loopt
Aanpakken
Zin hebben in het leven, onvoorwaardelijk genieten
Evenwicht zoeken, haarfijn afgestelde sprieten
Verrassende ontdekking van kakelverse dingen
Eensgezinde glimlach, onuitwisbare herinneringen
Nippen van de wereld, intens proeven van geluk
Eenvoud smaken, op zoek naar ’t volgend puzzelstuk
Nachtrust brengt dromen dichter naar het heden
Toegankelijke beelden, mooi ingekleurd verleden
Welwillend, ontspannen, steeds op weg naar rust
Ieder op z’n eigen tempo, haalbaar en doelbewust
Negeer materiële hebzucht, de valkuilen van morgen
Trappen van vergelijking, de aarde gevuld met zorgen
In jezelf geloven, vertrouw, durven hopen en ontdekken
Gelukkig zijn tikt veel gezonder, weinig weke plekken
Neem tijd om te aanvaarden, ga dan pas verder reizen
Elke stap laat sporen na, niemand hoeft zich te bewijzen
Geven om elkaar, zo deugddoend zonder meer
Een etmaal brengt heel mooie dingen, relativeer
Niemand weet waar het zal eindigen, dus accepteer
Herfst kleuren
Zomer zwerft zwijgend naar ’t zuiden
Enthousiaste houtgeur, nieuwe geluiden
Spinnen razen onbesuisd over de vloer
Explosiever, vinniger, zo griezelig en stoer
Natuur heeft z’n mooiste pak uit de kast gehaald
Tuimelende bladeren, beneden verdwaald
Wegstervend dalen, bloedrood gewond
In stilte geland, zachtjes op drassige grond
Naakt en mager, de ribben gebroken
Twistend als weer en wind, in elkaar gedoken
In de tuin rijzen zwammen uit aarde omhoog
Groen verdwijnt, web dat nog even bewoog
Neergestreken insecten, kamikaze marathon
Elegante rupsen trekken zich terug in hun cocon
Groep ganzen rept zich naar warmere streken
Elke dag wordt kouder, de zon snel geweken
Niettemin geraak je er nooit op uitgekeken
Loskomen
Vrije wereld, toch onmenselijk opgesloten
Iedereen in een dikke laag beton gegoten
Jammerlijk vertoon, vele wegen zijn onverlicht
Frustrerende fantasie, verdwijn toch uit ons zicht
Enkelingen volharden, lopend naar leefbaar leven
Nagenoeg geen obstakels, ze blijven alles geven
Twijfels vervagen, problemen van de baan
Wegen verbreden, er in ’t groen tegenaan
Inventief stappen zetten, een moeilijk begin
Neerstorten, afreizen naar dat traject tussenin
Tevreden terugblikken, ongeziene toppen bereiken
Inspannend verder stappen, naar toekomst kijken
Geheugen gevuld met hoopvolle uitzichten
Nastreven, geloven en dan de boel herinrichten
Emoties opgeroepen, een stralende snoet
Grote verandering, uitzonderlijk veel moed
Elke dag opnieuw dat klein beetje dromen
Nietsvermoedend, hoop om er altijd te komen!