Gedichten
Armoede
Elke dag de zon zien opkomen
Elke dag op zoek naar mooie dromen
Nooit uit de armoede geraken
Essentiële keuzes maken
Nachten wakker, altijd zorgen
Diep weggezakt, wat komt er morgen?
Elke dag centen tellen, slecht in het vel
Rusteloos, kom ik er wel ?
Triestig, zich veel te vaak schamen
In zichzelf praten, gesloten ramen
Geen uitweg meer, ‘t leven doodgelopen
Droevig van binnen, toch blijven hopen
Rondkomen maar heel vaak zonder eten
Improviseren, altijd achterna gezeten
Eenzaam dolen, veel te vaak vergeten
Zolderkamer
Dozen vol herinneringen veilig onder het stof
Een kamer vol archieven en opgestapeld lof
Reizen in gedachten, een beeld dat stil blijft staan
Terugblikken, genieten, niet zo ver hier vandaan
In geschiedenis wandelen, terug in de tijd
Gisteren is verleden, vandaag een heugelijk feit
Denk niet aan de toekomst, leef verder in het heden
Raas niet te snel door want nu wordt er gestreden
Investeer in momenten die kippenvel bezorgen
Even pauzeren, met opgeheven hoofd naar morgen
Mistig
Nevel verspreidt geheimzinnige dampen
Eentonig grijs lijkt zich vast te klampen
Golvende massa, de eerste straal ontwaakt
Even onverklaarbaar is haar weg vrijgemaakt
Nauwelijks hoorbaar, in vrede gegaan
Eerlijke stilte zachtjes opgestaan
Nacht gaat slapen, een zonnig dagje lang
Tijd brengt redding, ‘k hoor stappen in de gang
Wereld ontwaakt, een ochtend vol lentegeluiden
Impressionante verplaatsing naar het zuiden
Noorden koud gelaten, geen donkere kleuren
Troosteloos stil, onverenigbare geuren
Iedereen blij als de mist is verdwenen
Geen onzekerheid, een goed gevoel in de benen
Duidelijkheid, woord waar mensen naar verlangen
Richting, wegwijzers die blijven hangen
In het licht blijven lopen, altijd verder gaan
Eindeloos naar voren staren, niet te veel stille staan
Samen
Avond valt, steeds dichter bij elkaar
Chemie in de lucht, ontploffingsgevaar
Hun kleren vliegen de slaapkamer door
Tekst verdwijnt, verbeelding van voor
Emoties, Fantasieën willen het lichaam uit
Naakt verbonden, veel zweet op de huid
Tepels verhard, zachtjes gestreeld
Warmte vrijgekomen, de hitte verdeeld
In elke mond vertellen grenzeloze tongen
Natuur gaat z’n gangen, fier en ongedwongen
Tijd staat stil, de wereld wordt vergeten
Intiem verstrengeld, wilde oerkreten
Genieten, welwillend in elkaar verweven
Diepdenkende gedachten doorgegeven
Roodgloeiende vulkaan lijkt te exploderen
Innige rust bereikt, nu zachtjes filosoferen
Eensgezind, als stilte begint weer te keren
Stranden
Zeebries, haren wapperen in de wind
Eb en vloed, al eeuwen met elkaar bevriend
Vrijheid, huppelend in het voorjaarszand
Exclusieve vliegers, hier en daar een sturende hand
Naakte oppervlakte, veel bezoekers aangekleed
Eindeloosheid verdwijnt, voorbijlopende atleet
Neergezette flatgebouwen, duizenden op een rij
Toeristen knus bij elkaar, netjes zij aan zij
Wandelen en staren naar het ritme van de zee
Indrukwekkende schepen varen met de einder mee.
Natuur overspoelt aangemeerde schelpen op ‘t strand
Toegekomen krabben veroveren het land
In de verte zakt de zon zeem-zachtjes in het water
Geheimzinnig, tot ze wederkeert 8 uurtjes later
Dagje lente, ontspannen en uitgewaaid
Roodgekleurde wolken over de horizon uitgezaaid
In de duinen kan je rustig verder dromen
Een nacht vol sterren, het donker vrijgekomen