Gedichten
Platteland
Vroeger hoorden we de haan nog kraaien
Iedere ochtend met z’n scepter zwaaien
Jongeren die op straat voetbal speelden
Fantaserende meisjes, die verhaaltjes deelden
Tijd tikte, oudjes zaten letterlijk op straat
In elk dorp werd over koetjes en kalfjes gepraat
Elke boerderij had zijn erf, z’n stinkende stallen
Nooit leek het leven hier stil te vallen
Velden vol mensen, de oogst binnengehaald
In de schuur opgeslagen, alles vers gemaald
Emoties naar buiten, hoog oplaaiend vuur
Retro-passief, vandaag is de haan overstuur
Verlegenheid
Verlegen, ongehoord, dik omwalde muren
Een schaamtegevoel, hard te verduren
Eenzaam, steeds het gevoel dat ze je bekijken
Rennen, omlopen, onwennig gevaren ontwijken
Trotsheid is verdwenen of nooit aangekomen
Intieme blokkades, verdorven dromen
Energie kwijtgeraakt, al ‘t vertrouwen verloren
Niemand in de buurt, niets dan uitgewiste sporen
Verder kijken, doelen stellen, blijven hopen
In jezelf geloven, de muren beginnen slopen
Eer jezelf, overtuig en trek je ego overeind
Respect verdienen zodat de aarzeling verdwijnt
Beeldschoon
Dagelijks passeren beelden in onze gedachten
Eens wild en sierlijk, dan weer zware vrachten
Ruige praat, grijze cellen in een kleurrijk patroon
Trotsheid tonen, de kracht van fantasie tentoon
In een rode draad verweven, rond blijven draaien
Een koord zonder einde, laat ze maar uitwaaien
Nieuw, erg opgewonden blijven zweven
Verzamel, laat al die mooie dingen leven
In de schedeldoos wordt meer getolereerd
Een lichte botsing, dat klein beetje bezeerd
Rakelings vliegen, tot rust wederkeert.
Avonturentocht
Trek er eindelijk op uit en geniet
Weg uit een wereld vol verdriet
Adem, inhaleer vers aangevoerde lucht
Angsten overwinnen, niet meer op de vlucht
Leef, kijk naar hoe nieuwe wegen kruisen
Fonteinen die helder water laten bruisen
Verras jezelf met uitzinnig veel kleine dingen
Inspiratie zal de geschiedenis verdringen
Een paar deuren sluiten eens en voorgoed
Rusten, ontdekken wat toekomst voor je doet
Rustig
Elke dag een klein beetje ouder
Leerrijk proces, vanbinnen wat kouder
Foto’s die verbleken aan de muur
Vechten tegen de aftellende natuur
Ineens in zichzelf beginnen praten
Een beetje donker, tijd vult lege gaten
Rustig vertrekken, leven in vrede verlaten