Gedichten
Verhinderen
Achtergelaten in een vergeten hoek
Camouflage, te veel antwoorden zoek
Hulpeloos, altijd blijven verder hopen
Te neergeslagen, weg willen lopen
Elke stap gewaagd, falen gaat door
Nagenoeg geen waarden meer, geen gehoor
Twijfels over bondgenoten, vertrouwen weg
Wonden opengescheurd, te weinig overleg
In de verte zitten zielige mensen te staren
Niemand helpt, niets dan verborgen gevaren
Troosteloos zwerven in je eigen bestaan
Ingesloten, ver van jezelf vandaan
Geef pesten geen kansen in dit leven
Zorg, vertrouwen dat moeten we elkaar geven
Elke deur opent met meer verdraagzaamheid
Samen op weg naar een veel betere tijd.
Tommorowland
Zelfverzekerd, samensmelting van ringen
Een weekend Ardennen, vol kleine dingen.
Ver van alles, met tweeën dicht bij elkaar
Even weg uit de wereld, even onzichtbaar.
Natuur herontdekken, diep in het woud
Een lichtstraal bestrooit de helling met goud
Nagenoeg niets dat onze dromen kan verdrijven
Tijdloos op dat bankje, voor altijd willen blijven
Woorden verborgen, 4 dichtgevallen ogen
Idyllisch boven in Laforet, er heen gezogen
Nu of nooit, staat in de wolken geschreven
Trillend op de benen, heb ik je ring afgeven
In stilte vroeg ik of ze met me wilde trouwen
Graag, want ‘k zal altijd van je houwen.
Zal er iets veranderen? Wij denken van niet
Eens fundamenten liggen, zijn we elkaars favoriet
Samen door het leven, zoveel in het verschiet!
Liefde
Zwoele temperaturen, leeglopend verstand
Een onhoudbare hitte, zweet loopt uit de hand
Sterk stromend water glijdt de bloedbanen door
Exotische vlinders, de mooiste kleuren van voor
Nergens een wolkje, alleen veel liefde in de lucht
Trillende benen, vaste regelmaat op de vlucht
Weg van de wereld, afgedwaald, diep in het woud
In gedachten verzonken, zoveel glinsterend goud
Naarstig luisteren, geheimzinnigheid in het hoofd
Tussen bladeren graaft geritsel, verstand verdoofd
Intieme zitting, woordeloos, de stilte begrijpen
Geduldig wachten, attent en liefdevol rijpen
Ze dringt zich niet op, hoopt en doorstaat
Eens aangekomen, weten dat ze er voor gaat
Stromende waterval, voor wie haar verstaat
Vrouwenpraat
Vrouw, zo mysterieus, een prachtig wonder
Inventief, ondeugend lief en vooral bijzonder
Joviaal, aantrekkelijk, de kers op de taart
Fruitige wijn, altijd gezelligheid op de kaart
Enthousiast, zolang het vuur gloeiend brandt
Nietszeggend zoeken, alle aandacht bij de hand
Toegewijd, een luisterend oor dat open staat
Welgemeend zorgzaam, zolang ze d’er voor gaat
Idyllisch dromen, de mooiste op de planeet
Nefaste angstaanvallen, te smal geworden kleed
Tradities ebben weg, grauwe as weggeblazen
Intussen komt wat vrouwenhumor binnen razen
Gelijkheid, daar moeten we naar streven
Zelfverzekerd, zonder twijfels en beleven
En altijd zal het woord bevestiging blijven bestaan
Soigneer haar en koester de neervallende traan
Schaamte
Vastgebonden, onaangenaam gevoel
Inwendige onzekerheid, intern gewoel
Echtheid verbergen, zichzelf niet meer zijn
Rood geworden, van breekbaar porselein
Een groot pak zelfvertrouwen verloren
Naar de grond staren, onduidelijke sporen
Twijfels, veel angstaanvallen in het hoofd
Waanideeën, talloze zinnen leeggeroofd
In de schaduw staan, achter de schermen
Nerveus, zich buiten beeld ontfermen
Tegenspartelen, een veelzeggende stem
Intussen met lege handen op de noodrem
Gevoel van verlegenheid onderdrukken
Zelfverzekerd, dan zal het allemaal wel lukken
Eergevoel, kansen geven, alles laten overleven
Stap voor stap, kan je je naar dat podium begeven