Natuur verzamelt de strijd tussen leven en dood
Een kleurspel van licht en donker, van wit en rood
Groot, klein ze laten tanden zien, tot ’t bittere eind
Elke dag kent zijn grenzen, iemand verdwijnt
Nacht gaat slapen, terwijl de dag zich vertoont
Til niet te zwaar aan eigen prestaties, dat loont
Ieder streepje zon brengt liefde naar binnen
Een lach doet vaak wonderen, leven kan beginnen
Nú moet je genieten, niet op langere termijn

Zovelen vergeten de schoonheid van al dat klein
Even stilstaan, laat de rest maar verder razen
Vergeet onbelangrijke zorgen, laat dromen verbazen
Een eigen leven leiden, af en toe het heelal bekijken
Naar boven staren en je persoonlijkheid verrijken

Avond valt, zon knabbelt zachtjes aan het land
Charmant roodgloeiend, licht stilaan opgebrand
Honderdduizend sterren kleven op een zwart tapijt
Toekomstwensen als er eentje naar beneden glijdt
Tegen de ochtend trekt maan zijn pyjama aan
In de verte krijgt warmte tijd om op te staan
Enthousiaste deuntjes, eenheid wijdvertakt
Nieuwsgierige bloemen, een weinig ingepakt

Zelfverzekerd begint de dag z’n nieuwe avontuur
Elke keer weer anders, geen kopieën aan de muur
Vreugde en gezelligheid brengt mensen bij elkaar
Een paar lieve woorden, een vriendelijk gebaar
Nog even nagenieten en dan is nacht opnieuw daar