Gedichten
Kampvuur
Knetterend hout, vriendenverhalen
Ambachtelijk in vlammen verdwalen
Mensen knus kletsend dicht bij elkaar
Pratende hartstocht, wind door het haar
Vurig verlangen, werkweek opgebrand
Uitgelaten lach, ontspannend amusant
Urenlang, tot ijskou z’n rillingen stuurt
Rustig doven, ’t laatste vlammetje afgevuurd…
Waardering
Waar is mens gebleven in zijn levensverhaal?
Angstig op zoek naar hebzucht, naar materiaal
Afsnauwen en roepen, tot cijfers verschijnen
Ronddwalen om in een hoop leegte te verdwijnen
Drank verdringt stress, het hoofd loopt leeg
Emotionele doodstraf, koekje van eigen deeg
Ren de andere kant op, relax en waardeer
Inspanningen lonen, veel minder voor meer
Nagenieten van de ontelbare puntjes kippenvel
Gemeende uitspraken, een menselijk eerherstel
Zonnebloem
Een tuin vol bloemen, kijkend naar invallend licht
Elke dag de zon volgen tot deze wegzakt, uit hun zicht
Nieuwsgierig staren, het hele veld dezelfde richting uit
Allen genieten ze van de warmte op hun huid
Comfortabele kleedjes wapperend in de wind
Heerlijk lachend, altijd goed gezind
Tournesol, door de hele wereld bemind
Hoogtepunt
Echtheid, een landlapje eenvoud op de hoogste top
Essentiële trektocht naar boven, moeizaam bergop
Nostalgisch beekje kabbelt zachtjes naar beneden
Elke traan verbroederd met zweet is moegestreden
Noorderwind blaast z’n zuchten tegen de flanken
De boomgrens verdwijnt, in de verte hoor je janken
Erosie puzzelt met rotsen tot kunstwerken ontstaan
Ruisende wind, neerdalende half-blaadjes vergaan
Tegen de wand is ’t veilig, schaduw glimlacht tevree
Intiem strelend onkruid, wandelt nog een tijdje mee
Groen vergrijst, langzaam reizend naar de zon
Zachtjes wolken raken, daarboven op ’t balkon
Een hemel vol hebberige gieren aast voorbij
Verrassend uitzicht, een schone wereld aan je zij
Eerlijk en grenzeloos, ver weg van alle soorten geweld
Nog uren nagenieten, ogen gesloten, je wereld vertelt.
Vluchtig
Decor veranderd, weg van deze fel bebouwde bol
Ergens tussen de wolken, alle vluchten zitten vol
Rondvliegen tot men de bestemming haalt
Tegen hoge snelheid, tot het tuig nederdaalt
In de hemel lopen lijnen kris kras door elkaar
Geroutineerde schrammen, langzaam uitwisbaar
Zending van mensen, een kruising van culturen
Een hemel vol kleuren, een pak wolkenfiguren
Vrij als een vogel, zweven in een stalen kooi
Even ver weg van zorgen, in een toeristisch konvooi
Nagenieten, daarboven is alles zo stil en zo mooi