Ten einde raad, in een doodlopende steeg Intieme wantoestanden, ’t hoofd loopt leeg Enkel rechtsomkeer wijst de weg naar leven Niemand lijkt te helpen, alleen achtergebleven Evenwicht gevonden, in de verte brandt licht Liefde landt, traan verdampt, einde is in…
November, menige druppels kleven tegen de dakrand Evenwicht zoeken, samengevallen hand in hand Geen weg meer terug, onderworpen aan zwaartekracht Eventjes zweven, dan sierlijk naar beneden gebracht Nietszeggend op weg naar vrienden in de diepe plas Elegante waterval of gezonken…
Angsten overwinnen, schrik verjagen Chaos vanbinnen, niks dan vragen Hindernissen, veel uitgestrooide brokken Troosteloze blik, stekker uitgetrokken Evenwicht zoeken, opnieuw moed vergaren Lachje, blijven hopen, ’t ergste laten varen Focus op toekomst met leuke levensjaren!
Zelfverzekerd in je ogen kijken, innig beminnen Emoties overbrengen en het spel kan beginnen Vreugdevol doorstoten, je eigen wereld verlaten Extreme gedachten, het lichaam in alle staten Naakte waarheid, alles woordeloos ingefluisterd Erotische ontlading, je denkbeeld verduisterd Liefde zachtjes verder…
Zomaar, dat kleine woord maakt veel verschil Een brede glimlach, ’t wordt moeiteloos stil Spontane vreugde staat op elk gezicht te lezen Euforie genoeg om heel de omgeving te genezen Lief zijn voor elkaar, de weg naar samen genieten Fijn…
Verschrikkelijke manier van oorlog voeren Intimidatie, onthoofding, monden snoeren Journalisten, wreed en meedogenloos afgeslacht Folteringen, onaanvaardbaar in beeld gebracht Executies die absoluut de wereld moesten bereiken Laatste licht gedoofd, veel leeggelopen lijken Frustraties alom, wat een barbaarse praktijken
Vrienden, hier wordt geen schaduw waargenomen In ’t donker dichtbij, ze luisteren en dromen Eens opgedoken, tijd om te schaterlachen met leven Rustig samen praten en zorgeloos verder zweven Een discussie, gedachten lopen door elkaar Liefde en vriendschap, emoties vertrekkensklaar…
Door straten walsen, praten met al wat beweegt Rennende blaadjes opgejaagd, alles in de hoek geveegd In de kleinste nissen hoort men de grootste verhalen Een paar weggeblazen takken, klaar om te verdwalen Euforische korrels op weg naar het grote…
Tussen stilliggende doden opgegroeidWeelderige haarbos, een weinig gesnoeidExpressieve wortels bepotelen menige kistEnge schaduwen verjagen dichtgroeiende mist Eenzaam starend naar zijn doodstille havenLevenslustig, terwijl de rest ligt ingegravenFascinerend, plaats waar mensen leven opgaven
Eén dag in ’t jaar ongewone doodse stilte Emotioneel nevelgordijn, geruisloze kilte Nauwgezet, opgepoetst, menig brandende kaars Een tuin vol chrysanten, zoveel ontastbaars Landgoed vol lichamen waaruit velen vertrokken Finale weg ingeslapen, medemens geschrokken