Verbeelding ontwaakt als regelmaat kan sluiten
In de wereld raken nog weinig hoofdfiguurtjes buiten
Jaloers kloppen op een deur die niet meer opengaat
Frustrerend in een hoekje, helse schrik voor verraad
Troosteloos kijken naar ’t leven dat z’n gang mag gaan
Inééngekrompen, moedeloze puberteit, in de kou gestaan
Ellendig, al die mooie kunstwerken die nergens geraken
Neergestort, nog voor ze het verschil kunnen maken
Zonder fantasie worden beelden gevoelloos achtergelaten
Eenzaam, weinig kans gekregen om deftig uit te praten
Verbaas, laat verbeelding gedijen in het heelal
Elke dag stilstaan en kijken naar de mooie lichtinval
Nieuwe gedachten laten rijpen want dromen kan je overal