Torenhoge vesting, een onstabiel kaartenhuis
Waggelende muren met verpulverd stenengruis
Altijd maar hoger bouwen, breedte niet versterkt
Angstig uitkijken, een deel verleden onverwerkt
Lopen, ver weg, zodat het mooiste niet vergaat
Fundering aangetast, veel te veel binnenpraat
Door wind en regen, de buitenkant verminkt
Ruige woorden achtervolgen ons hebberig instinkt
In de controlekamer dat knopje kunnen draaien
Essenties ontdekken en het eigen leven verfraaien.